κι ο κοσμος ηρθε πια στα συγκαλα του!

Πισω απο την λογικη σειρα των πραγματων κοιταξα
κι ειδα δυο καροτσια της λαικης με ροδιτσες
μεσα τους παγιδες και δοκανιστρες
που στο διαβα της ξεχωνει
τις γυμνωνει
τα φτερα της...
...
Στον πρωινο τον υπνο των θαυματων
χιλιαδες συγκεχυμενες φωνες
περιεβαλαν τον λοφο
ρωτησε τις κυλιομενες ζωες
ποιος ο σκοπος;
απαντηση δεν πηρε και βουτηξε
στ' ανθρωπινο ποταμι
αφεθηκε να παρασυρθει απο το ρευμα
ως την κορφη...κι εκει...
ενα μοναχικο δεντρο
που στα κλαδια του ανεμιζε
τον κρεμασμενο
Μια πινακιδα στη ριζα εγραφε
"Θειο Σχεδιο Χαμενο "
Κανεις δεν ακουμπουσε τον νεκρο
μοναχα καταρες ξεστομιζαν
που αργοτερα 'γιναν υμνοι
Γεροδεμενοι εκοψαν δυο χοντρα κλαρια
κι εφτιαξαν στραβο σταυρο στο χωμα
Μπροστα μου τον κατεβασαν , ανοιξαν την θηλια
και καρφωσαν τα χερια του στα ξυλα
σπασμενες φτερουγες που 'γερναν θυμιζαν αυτα
πελωριες και βλασφημες σαν φυλλα
αγκαθινα ,τον Υψωσαν,τον Σταυρωσαν
κι ανενοχλητοι διαμοιρασαν τα ιματια του
Ετσι τα συνηθισμενα την αλλαγη εμαυρωσαν
κι ο κοσμος ηρθε πια στα συγκαλα του!