"ΠΑΝΌΡΑΜΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΔΟΣ"

..........
ΑΦΙΕΡΏΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΗΣ ΜΗΤΈΡΑΣ ΜΟΥ
Οι σημερινές εικόνες, θα αφηγηθούν μια παλιά ιστορία που αρχίζει από το 'ΠΑΝΌΡΑΜΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΔΟΣ'…
Έχει φιλοτεχνηθεί από ένα δάσκαλο, από την Απολλωνιάδα Βυθινίας, στις αρχές του 1900…
Ταξίδεψε μαζί με άλλα κειμήλια και υπάρχοντα, σε μια βοϊδάμαξα, με τους Έλληνες που εγκατέλλειπαν τις
πατρογονικές τους εστίες, μετά την καταστροφή του 1922.
Κατέληξε στο Διδυμότειχο, όπου εγκαταστάθηκε μικρός αριθμός προσφύγων. Οι περισσότεροι Απολλωνιαδίτες
επέλεξαν μέρη με υγρό στοιχείο, όπως την Αλεξανδρούπολη (υπάρχει ολόκληρη συνοικία που λέγεται Απολλωνιάδα),
την Νέα Απολλωνία κοντά στη Θεσσαλονίκη και την Καστοριά, επειδή το κύριο επάγγελμά τους ήταν ψαράδες.
Ο πίνακας αυτός, ήταν στην κατοχή του πατέρα της μητέρας μου και έτσι κατέληξε στην οικογένειά μας.
Εγώ μεγάλωσα βλέποντας συνεχώς μέχρι τα 35 μου τον πίνακα αυτόν. Πριν πεθάνει η μητέρα μου τον δώρισε
στον σύλλογο Απολλωνιαδιτών Αλεξανδρούπολης, που βρίσκεται εκεί μέχρι σήμερα.
Το 2004, πραγματοποιήθηκε η επιθυμία μου να επισκεφτώ, αυτή τη χαμένη πατρίδα.
Την ώρα που οι συνταξιδιώτες ξεκουραζόταν στην πλατεία του χωριού, περπάτησα μόνος, για να γνωρίσω το μέρος και να το φωτογραφήσω. Ο δρόμος με οδήγησε σε μια ανηφοριά, που έκπληκτος αντίκρισα την εικόνα που
μεγάλωνα βλέποντάς την (μερικές φορές ασυναίσθητα τα βήματα οδηγούν στη σωστή κατεύθυνση)…
Δεν είναι εύκολο να περιγράψω τη συγκίνησή μου…ένοιωσα τα δάκρυα που κυλούσαν απ' τα μάτια μου… … βρισκόμουν σε ένα οικείο μέρος… σε μια απ' τις πατρίδες μου… στη χαμένη πατρίδα της μητέρας μου…
Και τώρα που γράφω ανατριχιάζω…
Με την ευκαιρία αυτής της ανάρτησης, επισυνάπτω μια τουρκική ταινία που είναι αφιερωμένη σ' αυτούς
που παρέμειναν στα μέρη τους, ασπαζόμενοι το ισλάμ, κρατώντας όμως κρυφά τα χριστιανικά σύμβολα
στα υπόγεια των σπιτιών τους… και στην ψυχή τους… ( ΡΏΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΣΟΥ...ίσως κάποιοι να τη δουν με ενδιαφέρον).
..........