Τερέρισμα

~
[Παιδευτήκαμε 1,5 μέρα, αλλά τα καταφέραμε! Οπότε αφιερώνω σήμερα την ανάρτηση στην Ειρήνη μας για τα χθεσινά γενέθλιά της και φυσικά στον Παναγιώτη μας για τα σημερινά! Να τους χαιρόμαστε!]

Τη μέρα που ήταν να φύγω, είχα πάει πριν ξημερώσει στον όρθρο· λαχτάριζα ν’ ακούσω το μονότονο μελωδικό τερέρισμα των καλόγερων στο Θεό· και τα παθητικά λόγια, γεμάτα συντριβή, που βρήκαν οι παμπάλαιοι πιστοί να καλημερίσουν το Θεό, πρωί πρωί, πριν να ξημερώσει: «Ὁ Θεὸς ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ». […] Τα πουλιά μαζί με τους καλόγερους ξυπνούσαν κι είχαν αρχίσει να τερερίζουν κι αυτά και να χαιρετούν το φως.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Αναφορά στον Γκρέκο
.