Αν απέμενε μία μόνο λέξη...

~

Αν απέμενε μία μόνο λέξη…

Του Γιάννη Β. Κωβαίου

«Κάθε πρωί που ξυπνώ περιμένω να ακούσω τα άσχημα νέα, ότι δηλαδή μια νέα λέξη κηρύχθηκε “ανεπιθύμητη” και πλέον δεν επιτρέπεται να τη χρησιμοποιούμε. Κάθε λέξη που εξαλείφεται από το καθεστώς αντιστοιχεί σε μια μαχαιριά στην καρδιά μου… Νιώθω αδύναμη και έρμαιο των ανωτέρων μου, που περιορίζουν τους εγκεφάλους μας όλο και περισσότερο, μέχρι να μας φτάσουν στο σημείο της αποβλάκωσης»…

Αυτές είναι κάποιες σκέψεις μαθήτριάς μου της Γ΄ Γυμνασίου, καθώς αναπτύσσει το ευφάνταστο θέμα που τους έδωσα στην Έκθεση, μετά από μελέτη αποσπάσματος του οργουελιανού «1984», που εξηγεί τη σκοπιμότητα της συρρίκνωσης του λεξιλογίου μέσω της Νέας Ομιλίας. Το θέμα ζητούσε: Αν ήσουν υπήκοος στο κράτος του Μεγάλου Αδελφού και επρόκειτο να απομείνει στο τέλος μόνο μ ί α λέξη, ποια θα ήθελες να είναι αυτή και γιατί; Σημείωσε το σκεπτικό σου στο προσωπικό σου ημερολόγιο.

Η πραγμάτευση του ζητούμενου εκτός από τον καθαυτόν εκπαιδευτικό και γλωσσικό ρόλο της, λειτούργησε εν τέλει και σαν δημοσκόπηση με δείγμα τους 22 παρόντες 14χρονους, αρκετοί από τους οποίους εκτιμώ ότι πρωτοτύπησαν ή έστω τεκμηρίωσαν επαρκώς την προτίμησή τους. Η «αγάπη» κέρδισε 4 ψήφους, η «ελευθερία» 3 και έπονται άλλες έννοιες με μία ψήφο η καθεμιά: αγώνας, πολιτισμός, αμφιβολία, φιλότιμο, ευγνωμοσύνη, εντάξει... [...]

Ευτυχώς, προς το παρόν αυτή η εξέλιξη παραμένει στο επίπεδο της επιστημονικής και πολιτικής φαντασίας! Και ευτυχέστερα, βαστάει «Θερμοπύλες» ακόμη η Ποίηση! Όπως με 6 μόνο λέξεις η Μαρία Σκουρολιάκου: Θα ’θελα να φύγω / πλήρης λέξεων.

(Απόσπασμα από το ΦΡΕΑΡ, τχ. 14, που κυκλοφόρησε χθες)
___________________
Το πλάνο με τον Παύλο Πιερρόπουλο από την παράσταση "ONLINE"
.