Κούρνιαξε η νύχτα κάτω απ' τη μασχάλη...

~
Κούρνιαξε η νύχτα κάτω απ’ τη μασχάλη κι έβγαλε αναστεναγμό. Σαν πουλάκι άφτερο που ριγά για το νερό. Σαν αλήτης που σκορπά τη γόπα σ’ ένα «ώπα». Σαν ψύχρα που διψά για το φιλί.
Αγνάντευες ψες. Κι έριχνες ζάρια στους αιώνες. Ντόρτια, εξάρες και επτά. Οι αριθμοί σου των θαυμάτων. Σε θέλω. Να έρχεσαι απροειδοποίητα να με κοιτάς με τα μακώ τα ασιδέρωτα. Το εσώρουχο το παλιακό και το σουτιέν χωρίς δαντέλα. Να μου χωράς στις δήθεν αντιστάσεις. Να οπισθοχωρείς για να εκλιπαρώ.
Η σκηνή χορεύει στο ημίφως, τραγούδια ηλεκτρικά. Κουνιέσαι σαν πυρσός με οινόπνευμα. Γουστάρω τις παλάμες σου, λέω. Δε μιλάς, αχρείε. Μόνο κοιτάς και σπέρνεις. Ως ζευγολάτης τον μήνα του ανακατεμού. Γη, αέρας και νερό. Η φωτιά στα σπάργανα. Ο καπνός βαρύς. Το πιοτό σου με γεύση ανανά.
Ροζίζω ελαφρά στις άκρες, ανάθεμά με.
Φταίμε και οι δυο τρελά.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΡΩΜΑΝΟΥ
http://frear.gr/?p=12238