Ο Χαρταετός και το πουλί........

O χαρταετός και το πουλί

Είμαι ένας χαρταετός παγιδευμένος στα καλώδια της Δ.Ε.Η.
Ο φίλος μου ο άνεμος έκανε ,ότι μπορούσε για να με απελευθερώσει αλλά μάταια.Στο τέλος απελπισμένος έφυγε κι αυτός αφήνοντας με στη φυλακή μου. Ετσι όπως ήμουνα κρεμασμένος μόνος και αβοήθητος ,προσπαθούσα να ξεστρατήσω τη σκέψη , απο την απελπιστική μου κατάσταση ,αναπολόντας τις παλιές δόξες τότε πού πέταγα στούς γαλάζιους ουρανούς,ατενίζοντας την ομορφιά του κόσμου απο ψηλά,απο πολύ ψηλά.
Η μόνη μου παρέα ήταν το σφύριγμα του ανέμου καθώς πέρναγε ανάμεσα στα καλώδια και
τούς σπασμένους μου σπάγκους. Μέχρι που ακόυγοντας ένα κελαιδημα διαπίστωσα ότι ένα πουλί
ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Επιτέλους ! Ενας πραγματικός επισκέπτης ήλθε και διάλυσε τη μοναξιά μου ,που είχε γίνει σχεδόν αβάσταχτη.Ενοιωσα την ανάγκη να του διηγηθώ τις εντυπώσεις, απο τη ζωή μου πρίν την αιχμαλωσία μου στα καλώδια της Δ.Ε.Η. Δέν ήθελα να μέ θεωρει μονο σαν μιά μάζα από χαρτιά,ξυλαράκια και σπάγκους. Και άρχισα να του αφηγούμε :

- Τα μάτια μου είδαν πολλά πράγματα κατα τη διαρκεια της σύντομης ζωής μου.Είδα θαυμάσια ηλιοβασιλέματα με εκπληκτικά χρώματα,θαυμάσια δάση και θορυβώδεις ποταμούς.Είδα την ομορφιά της φύσης αλλά και τό κυκλοφοριακού χάος και τήν ασχημια της πόλης απο την έλειψη
πράσιννου και παιδικών χαρών .Είδα ερωτευμένα ζευγάρια,να περπατούν γαλήνια χεράκι -χεράκι στη παραλία,είδα ζευγάρια να χωρίζουν ,φιλίες να αρχίζουν και φιλίες να διαλύονται.Είδα τα χαμόγελα των παιδιών στις αυλές τών σχολείων τους αλλά και και την μοναξιά των σφραγισμένων και εγκατελειιμένων μαγαζιών. Είχα τη δυνατότητα να δω όλα αυτά πετώντας ελέυθερα στον αέρα...

-Καί εγω πάντα πέταγα-και πετάω- ελεύθερα στους ανέμους,αλλά ποτέ δεν παρατήρησα κάτι απο όλα αυτα που μου περίγραψες ,αφου το μυαλό μου δεν ήταν στη παρατήρηση τών ανθρώπων και
της ομορφιάς η της ασχήμιας του κόσμου. Το ενδιαφέρον μου ήταν να θρέψω τα παιδιά μου,να κατασκευάσω και να συντηρήσω τη φωλιά μου προκειμένου να προστατέψω τη φαμίλια μου,
από τη βροχή ,το κρύο και το χιόνι προσπαθώντας όλη την ώρα να αποφύγω τους εχθρούς μου ,τα γεράκια και τα άλλα αρπακτικά.Αναρωτιέμαι τώρα άραγε πού είναι η ελευθερία μου ?


-Τώρα πού το σκέπτομαι ,αναρωτιλεμαι και εγώ πού είναι η ελευθερία μου? Θεωρουσα τον εαυτό μου ελευθερο να πετά και να παρατηρεί το κόσμοαλλά ξέχναγα τό σκοινι πού με κράταγε δεμένο από το χέρι και τις διαθέσεις του κυρίου μου.Γιά να πώ την αλήθεια ποτέ δέν ένοιωσα δεμένος,
ούτε διαπιστωσα την ύπαρξη ενός αφεντικού ούτε ενός σκοινιού.Θεωρούσα τον εαυτό μου αυτονόητα ελεύθερο και δέν σκέφτηκα ποτέ ότι η επιλογη της περιοχής παρατήρησης δέν ήταν δική μου αλλά του αφεντη μου.

-Εγω ,λέει το πουλί,δέν έχω αφέντη και γι αυτο διατηρώ φαινομενικά την δυνατότητα επιλογής
του τόπου στον οποιο πάω αλλά στη πραγματικότητα οι ανάγκες μου καθορίζουν τις επιλογές μου.

-Αχ φίλε μου ,εγώ δέν έχω τίς ανάγκες σου και απολάμβανα ,υπερήφανα, τη θέα της γής και τών ανθρώπων απο ψηλά ,αλλά συνηδειτοποιησα ποιος πραγματικά ήμουν ,όταν έσπασε το σκοινί..... απάντησα και ένα δάκρυ κύλισε στο χάρτινο σώμα μου.......

Παν. Καλ.