Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

ο μπαρμπα Σπύρος, ο ψαράς

Το πρόσωπό του σκαμμένο απο ρυτίδες. Τα χέρια του δουλεμένα σε δυσκολίες, γεμάτα ρόζους. Από αυτά όμως που απλώνονται να πιάσουν το δικό σου. Στάθηκα δίπλα του χωρίς να του μιλήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω την ησυχία του. Με κοίταξε και χαμογέλασε βλέποντας κρεμασμένη στο στήθος μου τη φωτογραφική μου μηχανή. Ο πάγος έσπασε. Του πρόσφερα ένα τσιγάρο. Μου μίλησε για τη ζωή του. Για το ταβερνάκι που είχε στη Χαλκιδική, για τη βάρκα του, την αγάπη του για τη θάλασσα, για το ψάρεμα. Του μίλησα για μένα. Με άκουγε με προσοχή, με το βλέμμα καρφωμένο στα ήσυχα νερά. Που και που έπιανε μια τσέρουλα και την έριχνε σ' ένα μικρό κουβά. Μιλήσαμε για το σήμερα. Τις δυσκολίες. Για το αύριο,για τα παιδιά μας.
ΥΓ. Έχω να τον δω αρκετό καιρό...Εύχομαι να είναι καλά και ν' ανταμώσουμε πάλι, να κουβεντιάσουμε.

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 12 μέλη

Προβολές: 103

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: Θάλασσα, Μικρές ιστορίες
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Xristina Makri στις 1 Οκτώβριος 2013 στις 23:02: !!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 30 Σεπτέμβριος 2013 στις 19:16: Σας ευχαριστώ πολύ!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κώστας Κωστάκης στις 29 Σεπτέμβριος 2013 στις 21:15: πανέμορφη σύνθεση!!!!

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 29 Σεπτέμβριος 2013 στις 20:02: !!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 29 Σεπτέμβριος 2013 στις 19:46: Πολύ καλή και τρυφερή σύνθεση Ζάχο !!!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 29 Σεπτέμβριος 2013 στις 19:05: Σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ζάχος Βασιλείου στις 29 Σεπτέμβριος 2013 στις 19:04: Το πρόσωπό του σκαμμένο απο ρυτίδες. Τα χέρια του δουλεμένα σε δυσκολίες, γεμάτα ρόζους. Από αυτά όμως που απλώνονται να πιάσουν το δικό σου. Στάθηκα δίπλα του χωρίς να του μιλήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω την ησυχία του. Με κοίταξε και χαμογέλασε βλέποντας κρεμασμένη στο στήθος μου τη φωτογραφική μου μηχανή. Ο πάγος έσπασε. Του πρόσφερα ένα τσιγάρο. Μου μίλησε για τη ζωή του. Για το ταβερνάκι που είχε στη Χαλκιδική, για τη βάρκα του, την αγάπη του για τη θάλασσα, για το ψάρεμα. Του μίλησα για μένα. Με άκουγε με προσοχή, με το βλέμμα καρφωμένο στα ήσυχα νερά. Που και που έπιανε μια τσέρουλα και την έριχνε σ' ένα μικρό κουβά. Μιλήσαμε για το σήμερα. Τις δυσκολίες. Για το αύριο,για τα παιδιά μας.

ΥΓ. Έχω να τον δω αρκετό καιρό...Εύχομαι να είναι καλά και ν' ανταμώσουμε πάλι, να κουβεντιάσουμε.