Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

via Cavour, Firenze

Ο δρόμος αυτός έχει τη δική του ιστορία.
Κομμάτι της ζωής μου. Χιλιοπερπατημένος. Βήματα πάντα βιαστικά. Να προλάβω το μάθημα, το λεωφορείο, το φαγητό στη Mensa, το τηλεφώνημα στους δικούς μου...
Φοιτητικά χρόνια, μακρινά, γεμάτα όνειρα, προσδοκίες, ελπίδα.
Κάπου εκεί δεξιά βρισκόταν η pensione Cristallo...Τώρα είναι ένα ξενοδοχείο, ανακαινισμένο, ακριβό. Έμενα σ' ένα μικρό δωμάτιο-σοφίτα, παρέα με τα περιστέρια.
Κι όταν έβρεχε κι ακούγονταν η μια μετά την άλλη οι καμπάνες απο το San Lorenzo, το San Marco και το Duomo ένας 18χρονος φοιτητής έκανε όνειρα και σκέψεις...Κατάλαβε τι σημαίνει συννεφιά και τι ήλιος, τι απαισιοδοξία και τι αισιοδοξία. Δεν το έβαλε κάτω.
Πίστεψε πως όλα θα πάνε καλά...Φτάνει να χαμογελάς. Τότε γκρεμίζονται οι γκρίζοι τοίχοι και το χαμηλό ταβάνι της σοφίτας. Κοιμάσαι κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Βλέπεις τον ήλιο.
Τον ίδιο τον Θεό...

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Προβολές: 50

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Γιώργης Α στις 6 Ιούνιος 2013 στις 19:22: πολύ όμορφη!

Σχόλιο από τον/την DG (Δημήτρης) στις 6 Ιούνιος 2013 στις 16:35: Πολύ όμορφη !

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 6 Ιούνιος 2013 στις 16:33: Πανέμορφη!!!!!

Σχόλιο από τον/την Τσακριλής Λάμπρος στις 6 Ιούνιος 2013 στις 15:47: Παρα πολύ όμορφη λήψη και επεξεργασία που παραπέμπει σε καρτ ποστάλ περασμένων δεκαετιών!