“Ο αφυπνιστής της ζωής”

Οι Βυζαντινοί την ονόμαζαν θάσια, ο Κάτων και ο Πλίνιος την αναφέρουν ως Kαρύα η ελληνική.
Στα λεξικά της επιστήμης με το όνομα: Prunus ή Amygdalus communis .Τα άνθη της αμυγδαλιάς, τα πρώτα λουλούδια του έτους, τα αναγνωρίζουν σαν τα άνθη της “επαγρύπνησης” που στέλνουν τον αισιόδοξο παλμό τους πάνω από την παγωμένη γη, καλώντας τη ζωή νʼ αρχίσει ένα νέο κύκλο στην αέναη διαδικασία της επαναγέννησης της φύσης.Τρυφερά και ευαίσθητα, τα ανθοπέταλα της αμυγδαλιάς, τολμούν να γίνουν οι αφυπνιστές της ζωής, θυσιαζόμενα στον παγωμένο αέρα. Η νεαρή Φυλλίδα, ηρωίδα μιας ερωτικής ιστορίας, που αγάπησε τον γιό του Θησέα, τον Ακάμαντα, είναι μεταμορφωμένη σε αμυγδαλιά, μας λέει ο μύθος.

Όταν ο Ακάμαντας επέστρεφε από την Τροία, τα κύματα έριξαν το πλοίο του στις εκβολές του Στρυμόνα. Ζήτησε φιλοξενία από το βασιλιά της χώρας, του οποίου κόρη ήταν η Φυλλίδα.

Η νέα ερωτεύτηκε τον νεαρό πρίγκιπα και του ζήτησε να την παντρευτεί. Ο Ακάμαντας της υποσχέθηκε γάμο, αφού πάει στην Αθήνα να τακτοποιήσει τις οικογενειακές του υποθέσεις, πριν έλθει να τη συναντήσει οριστικά. Η Φυλλίδα δέχτηκε το προσωρινό χωρισμό.

Η καθορισμένη ημέρα της επιστροφής έφτασε, όμως ο Ακάμας δεν φάνηκε. Εννιά φορές κατέβηκε η Φυλλίδα από τη πόλη στο λιμάνι να δει αν το καράβι του αγαπημένου της έφτασε. Όμως μάταια. Προς ανάμνηση των εννέα αυτών ημερών, ονόμασαν το μέρος, « Εννέα οδοί».

Η Φυλλίδα απελπίστηκε ότι θα ξανάβλεπε ποτέ αυτόν που αγαπούσε. Η νέα μαράζωσε. Οι θεοί από συμπόνια την μεταμόρφωσαν σε δέντρο. Σε αμυγδαλιά χωρίς φύλλα.

Μετά το θάνατο της νέας, ο Ακάμαντας γύρισε πίσω στη Θράκη και έμαθε για την μεταμόρφωση της αρραβωνιαστικιάς του. Πήγε στο μέρος που υπήρχε η αμυγδαλιά και έκλαψε. Αγκάλιασε την άκαρπη αμυγδαλιά και της ζήτησε την συγνώμη του. Το δέντρο πρασίνισε και έβγαλε φύλλα. Από την ιστορία της Φυλλίδας προέρχεται, καθώς έλεγαν, και η λέξη φύλλα, ενώ πρώτα η ονομασία τους ήταν πέταλα.

Στις εσωτερικές παραδόσεις η αμυγδαλιά συγκαταλέγεται στα Δέντρα της Ζωής και είναι ένα από τα δέντρα της Μεγάλης Μητέρας. Συμβολίζει την παρθενία, το αναπαραγόμενο και την συζυγική ευτυχία.