περα βρεχει..

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Μαρία στις 2 Νοέμβριος 2012 στις 15:50

Πολύ καλή!!!

Σχόλιο από τον/την ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΕΛΛΑΣ στις 2 Νοέμβριος 2012 στις 9:29

καλη σας μερα, ευχαριστω πολυ, να ειστε καλα!!

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 23:41

Τώρα μάααλιστα...Καταπληκτική δρομάτη Γιάννη!!!

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Πρωτόπαπας στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 23:06

Εξαιρετική!!!

Σχόλιο από τον/την Charlie Bravo στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 21:04

Φίλε, ωραία η εικόνα σου, ωραίος ο γραφικός αυτός ο τύπος, αλλά αυτό το ντεκολτέ του είναι όλα τα λεφτά...

Σχόλιο από τον/την Ted Athan-asopoulos στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 21:00

Ο βρεγμένος δε φοβάται τη βροχή...

Καλό σου μήνα, φίλε.

Ted

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 19:48

Ε τότε: Ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω ! Σ' ευχαριστούμε για το φωτο-κατηχητικό!

Σχόλιο από τον/την Kostas Popis στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 19:34

φίλε ποιητά, μην φοβού! ο Μουστάκιας, σαν νεανίας που είναι, χρειάζεται πού και πού κάποιον να τον φέρνει στον ίσιο δρόμο... και όπως λένε οι γραφές: «οι ακούσαντες ζήσονται». Μπορούμε να πού­με ότι ο σκοπός της ζωής μας, άσχετα αν είμαστε άνδρες ή γυναί­κες, μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, νέοι ή γέροι, ντουράτοι και μη, είναι να ακούσουμε τη φωνή αυτή. Αν την ακούσουμε, θα ζήσουμε. Και ελευθερωμέ­νοι δια της ζωοποιού νεκρώσεως, μπαίνουμε στην καινή πολιτεία της θείας περιχωρήσεως όπου ο καθένας ανακεφαλαιώνει το ό­λον. Γι' αυτό λέγει ο Κύριος ότι ο καλός ποιμήν «καλεί τα ίδια πρόβατα κατ' όνομα και εξάγει αυτά». Αυτή η κλήσις του ονό­ματός μας από τον καλό ποιμένα είναι η έξοδος στην ελευθερία της αγάπης και της περιχωρήσεως. Κι έτσι μπορεί να πραγματο­ποιηθεί στη συνέχεια αυτό που λέει ο Κύριος, «εισελεύσεται και εξελεύσεται και νομήν ευρήσει». Μπορούμε να μπούμε και να βγούμε, να βρίσκουμε νομή. Όπως λέει η ευχή «εν ταις εξόδοις και εν ταις εισόδοις ημών εις τον κόσμον τούτον». Και δια της θλίψεως και δια της χαράς και δια της ευλογίας και δια της δοκιμασίας βρίσκουμε νομή, τρεφόμαστε και προχωρούμε. Και λέει ο Κύριος ότι προχωρεί πάντα έμπροσθεν ο ποιμήν ο καλός και τα ίδια πρόβατα τον ακολουθούν γιατί γνωρίζουν τη φωνή του. «Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσι, αλλά φεύξονται απ' αυτού». Γιατί οι αλλότριοι είναι ψεύτικοι. Και αν τυχόν για λίγο θαμπώνουν τους ανθρώπους, ένας άνθρωπος με δυνατή κράση θα τους αφήσει και θα φύγει. Όταν ακολουθείς τον Καλό Ποιμένα, ζεις σε μια ακατάπαυστη συνέχεια εκπλήξεων. Και η ζωή είναι τόσο μεγάλη και «η θύρα ανεωγμένη ην ουδείς δύναται κλείσαι». Και η χαρά τόσο μεγάλη που φαίνεται σαν θλίψη. Γι' αυ­τό μιλούμε για πένθος χαροποιόν. Και το φως είναι τόσο πολύ, που φαίνεται γνόφος. Και ο θάνατος σαν συμπεπυκνωμένη ζωή. Και το σκότος σαν συμπεπυκνωμένο φως, σαν πλησμονή θείας φωτοχυσίας. Και δεν τελειώνει αυτή η έκπληξις, δια της κενώσε­ως πλουτίζεις και δια της ταπεινώσεως υψώνεσαι. Ακριβώς σ' αυτό το σημείο δικαιώνεται ο μοναχισμός αλλά δικαιώνεται και η ύ­παρξη καθενός ανθρώπου. και δικαιώνεται και αυτού του μοναχικού χειμερινού αγιατολαχ, που προσμένει την καλή κουβέντα ενός εΠάξιου, αλλά ετούτος, μετά τον δύσμοιρο δισκοκηλιούχο ελέφαντα, συμπεριφέρεται ως αλλαζών, κρίνων τους πάντας... Μετανοείτε αμαρτωλοί! ήγγικεν γαρ...

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 17:11

Πολύ καλή τιτλάτη +ονόματε!!!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Κίντζιος στις 1 Νοέμβριος 2012 στις 15:07

Ε ρε ...βουρλισιά.....!!!

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• 3
• Επόμενο ›
• Σελίδα