Έρως και Ψυχή*

`
«ΠΑΙΧΝΙΔΙ»

Παιχνίδι θα ήταν, έλεγα,
και αυτά γλυκά τελειώνουν.
Πού να θυμάμαι από παιδί
πόσες φορές πληγώνουν…

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ



______________________

* Οι πεταλούδες λέγονται και «ψυχές». Στην ελληνική αλλά και τη ρωμαϊκή μυθολογία την Ψυχή, μια θνητή, την απελευθέρωσε από τον θάνατο ο Δίας και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί σαγήνεψε τον ίδιο τον Έρωτα. Ο Ζέφυρος τη μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό. Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που δεν έπρεπε να δει. Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε μ’ ένα λυχνάρι να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της. Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στον θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με τη βοήθεια του Έρωτα.
Στον μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας. Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες, πριν επιτύχει τη μακαριότητα της αθανασίας. Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν την ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της.