Το κολατσιό των φτωχών...

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Κλεοπάτρα Μανωλιού στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 15:41

Πολύ όμορφη φωτογραφία , που προκάλεσε συναισθήματα και έφερε αναμνήσεις !!!!!

Σχόλιο από τον/την Ted Athan-asopoulos στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 13:50

Φίλε Δημήτρη,

όσο συμπλήρωνα το σχόλιό μου, ήρθε το ενδιαφέρον δικό σου, που συμμερίζομαι απόλυτα, μιας κι εγώ μεγάλωσα σε μια φτωχή, πλην αξιοπρεπέστατη, οικογένεια, που μοιράζαμε, με τις δυο μικρότερες αδελφές μου, το ένα αυγό και τη μια κουταλιά λάδι, στα τρία, που περπατούσαμε για το σχολείο 6+6 χιλιόμετρα καθημερινά, μεσα στις λάσπες, τα Καλαβρυτινά ξεροβόρια, τα νερά και το χιόνι, έχοντας στην υφαντή τσάντα μας, μαζί με τα βιβλία και το κολατσιό μας, μια μικρή φέτα μαύρου ψωμιού, με λίγο τυρί, σπουδάζοντας στη συνέχεια, δουλεύοντας πολύ σκληρά, και ξανασπουδάζοντας δουλεύοντας ακόμα πιο σκληρά, προσφέροντας παράλληλα και στο σπίτι, κάτι που δε θεωρώ"θλιβερό", αλλά τίτλο τιμής, καμαρώνοντας τώρα γι' αυτό.

Συγγνώμη για την κατάθεση ψυχής, αλλά το ένιωσα ανάγκη...

Σ' ευχαριστώ, που με το σχόλιό σου, μου έδωσες αυτή την ακριβή ευκαιρία.

Ted

Σχόλιο από τον/την Ted Athan-asopoulos στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 13:38

Ευγενικοί και ευαίσθητοι φίλοι μου,

Γιώργη Α., Μάκη, Βασιλική, Χρήστο, Dimitra, Έναστρε Ουρανέ, Ιωάννη, Κώστα και Παναγιώτη

χαίρομαι που με τη "ζωντανή" παρουσία σας στη σημερινή ανάρτησή μου ενισχύσατε και δικαιώσατε το τόλμημα του ανεβάσματος, στο φιλόξενο site μας, αυτής της προχειροτραβηγμένης, για εύκολα εννοούμενους εμφανείς λόγους, που δικαιολογούν   -προς Θεού, δεν ψάχνω για δικαιολογίες !!!-  τη γωνία λήψης-θα έχανα τον αυθορμητισμό, θα προσέβαλα ίσως, θα γινόμουν περισσότερο αδιάκριτος...

Τα συναισθήματα και οι προβληματισμοί σας είναι και δικοί μου προβληματισμοί και αυτή η κοινή σύμπλευση με χαροποιεί.

Τώρα, μετά τα σχόλιά σας, βλέπω ότι το α/μ θα της πήγαινε καλύτερα, το επιχειρώ και σας το προσφέρω ως "ευχαριστώ" :

Ted

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΗΣ στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 13:32

ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΘΛΙΒΕΡΗ ,ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ !!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Kostas Popis στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 13:04

σύντροφε, θα με συγχωρέσεις, αλλά διαφωνώ κάθετα με τα γραφόμενά σου! Αυτό το γεύμα (ψωμί και τυρί με αγγούρι παρακαλώ) το τρώμε Κυριακάς και εορτάς! τις υπόλοιπες ημέρες σκέτο αγγούρι!

άσχετο: εμείς μικροί τρώγαμε ψωμί με σάλτσα και για γλύκισμα ψωμί με ζάχαρη! πάθαμε κάτι; τώρα όσον αφορά τα αγγουράκια: απ' το καθημερινό φάε-φάε αγγουράκια, μας έγινε συνήθεια και αν κάποια μέρα δεν μας τα χ...νε, θα στεναχωρεθούμε! αλλοίμονο σ΄ αυτούς, που ανέχονται ακόμη τους εντιμότατους καθήμενοι στα καφέ και περιμένοντας τον βιομήχανο να έρθει και να τους παρακαλέσει να αναλάβουν την διεύθυνση του εργοστασίου! σε λίγο ούτε τα αγγούρια δεν θα μπορούμε να φάμε και θα βαφτίζουμε πλούσιους αυτούς που έχουν μια φέτα ψωμί! αλλοίμονο...

όσον αφορά την φωτογραφία σου: θα στεκόμουν γονατιστός (εγώ βλέπεις δεν έχω πρόβλημα με τα γόνατα ή την μέση μου...) ώστε να βρίσκομαι στο ύψος των ματιών τους! έτσι όπως είναι τώρα, η φωτογραφία σου γίνεται ακόμη πιο δραματική, οπότε το ΑΜ θα της πήγαινε γάντι!

τους συντροφικούς μου και αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους παππούδες της Πάτρας!

Σχόλιο από τον/την ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΕΛΛΑΣ στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 12:56

Θοδωρή φωτοτεχνικα άριστη, όσο για τα συναισθήματα που βγάζει τα είπαν οι άλλοι +ταξιδιωτες !!!!

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 12:34

ομορφη φωτογραφια αν κα αυτα τα θεματα δεν τα μπορω καθολου φιλε μου

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 12:32

Στο βλέμμα των παιδιών βλέπω αμφιβολίες και ερωτηματικά,το δικό της ομως ειναι πολύ καθαρό,εκπέμπει αισιοδοξία!Εμείς εχουμε παρασυρθεί απο τον καταναλωτισμό και εχουμε αλλάξει αξίες! Σπουδαία ανάρτηση Ted,χαίρομαι που την βλέπω απο εσένα!!!

Σχόλιο από τον/την ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 12:17

Γλυκιά φωτογραφία που εμένα τουλάχιστον με γυρνά στην παιδική μου ηλικία!Αν ήταν και ασπρόμαυρη θα έλεγα ότι ήταν μια φωτογραφία εκείνης της εποχής που το κολατσιό ήταν μια φέτα με τυρί ή με ζάχαρη ή με λάδι και ρίγανη ή ότι άλλο σοφίζονταν οι μανάδες της εποχής για να τα βγάλουν πέρα!!

Σχόλιο από τον/την Γιώργης Α στις 20 Σεπτέμβριος 2012 στις 12:04

Πολύ καλή ματιά και περιγραφή Ted!

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• Επόμενο ›
• Σελίδα