Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ...

...για το αγγελούδι μας τη Στελλίτσα...που αποχαιρετήσαμε χθές καθώς κοιμόταν με ένα ολόγλυκο προσωπάκι, σαν να μας χαμογελούσε και να έλεγε "είναι πολύ όμορφα εδώ"...
-------------

Ελεγείον εις την μικράν Ξάνθην

Ἦταν ὡραῖο, σὰν τὸ λουλοῦδι·
ἦτον ἀθῶο, σὰν ἀγγελοῦδι·
τοῦ Παραδείσου ἦταν ψυχή,
γι' αὐτὸ τὸν πλάνο κόσμον ἀρνήθη·
μ' ἁγνὰ ἐπῆγε νὰ ζήσῃ πλήθη,
εἰς ἄλλον κόσμο πανευτυχῆ.

Καλέ, δὲν εἴδετε, ποὖχε στὰ χείλη
κρυφὸ χαμόγελο, σὰν μᾶς ὡμίλει,
κ' ἐγλυκοθώρει τὸν οὐρανό;
Ἄχ! γιὰ τὰ κάλλη του 'καρδιοχτυποῦσε
ἄχ! νὰ τὸ 'πάρουνε καραδοκοῦσε
ἐκεὶ στὸ δῶμα τὸ γαλανό...

Ἔστειλ' ὁ Πλάστης ἕν' ἀγγελάκι,
χρυσὸ λουλοῦδι στ' ἄσπρο χεράκι,
στὰ χείλη θεία διαταγή:
- Κρινόλευκή μου, μικρὴ Ξανθούλα,
χαριτωμένη σὰν τὴν Αὐγούλα,
ἄφησε πλέον τὴν μαύρη γῆ. -

'Γλυκαγκαλιάσθηκαν, σὰν ἀδελφάκια·
μακρὰ φιλήματα στ' ἀχνὰ χειλάκια,
μακρὰ τῆς δίνει καὶ τρυφερά.
Μὰ ἡ ψυχούλα της, σὰν τὴν ἐφίλει,
εἰς τὰ ὡραῖά του 'κόλλησε χείλη,
μὲ μυροβόλα λευκὰ φτερά...

Ἔτσι 'πετάξαν ἀγκαλιασμένα
δυὸ ἀγγελούδια χαριτωμένα
στοῦ Παραδείσου τὴν ἀντηλιά.
Τὸ ἕνα 'ξεύρει τί θέσιν ἔχει·
τ' ἄλλο, ἡ Ξάνθη, πρόθυμο τρέχει
στῆς Παναγίας τὴν ἀγκαλιά.

Μὴν κλαίεις, μάνα του! Χλωμὲ πατέρα,
μὴ χύνεις δάκρυα νύχτα καὶ μέρα,
γιὰ τὸ μικρό σας ποῦ εἶν' έκεῖ.
Ἐσᾶς ἡ μάταιη ζωὴ παιδεύει·
'κεῖνο σ' αἰώνιαις χαραὶς ἀνέβη,
καὶ μ' ἀγγελούδια συγκατοικεῖ.

Γεώργιος Βιζυηνός

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Προβολές: 777

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Αγαπημένο 2 ατόμων

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 10 Αύγουστος 2012 στις 15:29: ΄Οσο απίστευτο και αν σου φαίνεται ΔΗΜΗΤΡΑ, ανήκω και εγω μ' ολη μου την καρδιά στους '' αληθινούς'' φίλους της οικογένειας της Στελλίτσας, και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον αγώνα τους με το συνεχές πήγαινε- έλα στο Λονδίνο, για να σώσουν το λουλουδάκι τους ...!

Κρίμα για το άνισο αποτέλεσμα! Αισθάνομαι το ίδιο χάλια με όλους τους φίλους του Φ.Τ! Συγχαρητήρια για την ευγενική σου ανάρτηση!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΑ στις 10 Αύγουστος 2012 στις 15:18: Oι άνθρωποι φεύγουν μονάχα όταν τους ξεχνάμε...γιαυτό η Στελλίτσα δεν θα φύγει ποτέ!

Έχει καλούς φίλους να τη σκέφτονται...

Σχόλιο από τον/την Τσακριλής Λάμπρος στις 10 Αύγουστος 2012 στις 15:01: Μακάρι να ήξερα τι να σκεφτώ!!! Άλλαξαν πολλά μέσα μου από προχθές!!!! Και πολλά κλονίστηκαν, δυστυχώς....

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 10 Αύγουστος 2012 στις 14:56: Σιωπώ Δήμητρα ...σιωπώ και οχι γονατιστός γιατί τέτοιο πράγμα δεχ εχω ζήσει εγώ!Σαν λουλουδάκι του αγρού που δεν πρόλαβε να μαραθεί,ετσι θέλω να θυμάμαι την Στελλίτσα εγώ!Υπέροχη η εικαστική σου δημιουργία,Υπέροχος και ο Βιζυηνός!!!