ΡΥΤΙΔΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ( ΡΥΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ) !

Αφιερωμένο , σε όλους τους ματαιόδοξους που φοβούνται τις ρυτίδες.

Λίγο πριν τα μαγικά χεράκια της αισθητικού μου, της Κατερίνας αρχίσουν να δουλεύουν για να επαναφέρουν την φρεσκάδα , την ισορροπία της ελαστίνης και του κολλαγόνου στο πρόσωπό μου.
Η φρέσκια εικόνα, το είδωλό μας αρυτίδιαστο μας θυμίζει την αγνότητα, γιαυτό και αποδιώχνουμε τις μνήμες που χαράχτηκαν στο πρόσωπο, αποτυπώθηκαν στην πορεία της ζωής , το κούρασαν , το γέρασαν. Θέλουμε να γίνουμε μικροί Θεοί, να φθάσουμε στην αθανασία υπερβαίνοντας όλους τους νόμους της φύσης, προσπαθώντας να μη γεράσουμε ανακουφίζοντας τη ματαιοδοξία μας. Ενώ η πραγματική νεότητα είναι, η διατήρηση της ψυχής μας άφθαρτης, αναλλοίωτης, δυνατής στο πέρασμα του χρόνου. Γιατί όλα τα άλλα, θα φύγουν , θα χαθούν ,είναι ύλη, ενώ η ψυχή μας…! Το σπουδαιότερο της πεπερασμένης μας ύπαρξης. Χρειάζεται ορθολογισμός.
Και είναι σχετικά εύκολο χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες της κοσμετολογίας και τις αισθητικής να τιθασεύσουμε και να δαμάσουμε το χρόνο, δημιουργώντας όψεις και πρόσωπα λαμπερά, φρέσκα, δροσερά.
Ας μην ξεχνάμε όμως και τον Μεφιστοφελή που φέρεται στη τραγωδία "Φάουστ" του Γκαίτε ο διάβολος στον οποίο ο Φάουστ παραχωρεί τη ψυχή του σε αντάλλαγμα της βοήθειας του προκειμένου να ξαναβρεί τη νεότητά του.
Τι γίνεται όμως με τις ρυτίδες του χρόνου που σιγά- σιγά εξ’ αιτίας κοινωνικών ή προσωπικών εμπειριών αυλακώνουν ανεπανόρθωτα τον εσωτερικό μας κόσμο , δρώντας σαν αόρατες δυνάμεις ;Μπορεί να παρέμβει κάποιος εκεί, στον εσώτερό μας κόσμο, όπου σχηματίζονται στιβάδες ρυτίδων, που δημιουργήθηκαν από ραπίσματα λεκτικά, προσβολές, εξευτελισμούς, κακίες, στεναχώριες, αδιέξοδα, διλλήματα, αδιαφορία, επιτίμηση, υποβιβασμούς συγκρούσεις ,υποτίμηση, κακομεταχείριση, αρνητικές συγκρίσεις, δυσκολίες της ζωής, έλλειψη προοπτικής, ανασφάλειες, χαμηλή αυτοεκτίμηση;
Υπάρχει άραγε κάποια μέθοδος που μπορεί να αφαιρέσει όλες αυτές τις εσωτερικές ουλές που δημιουργούνται μέσα μας και δεν αναγνωρίζονται παρά μόνο όταν επέλθουν τα ορατά τους αποτελέσματα;;;;

Γερναω μαμα ... Τσανακλιδου Τανια
…Φοβάμαι, μαμά...
Γερνάω, μαμά...
Και τρέμω να'μαι αυτό, που χρόνια ανησυχείς... Ωραία, νέα κι ατυχής...
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα, να ξέρεις πως σου τα'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα, αλλά δεν έχω ευχάριστα, μαμά. Όλα στον κόσμο είναι γραμμένα...
Σαράντα καλοκαίρια και χειμώνες, τις άγριες σου φέρνουν ανεμώνες.
Και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου, το κριτήριο πως μοιάζουμε, μου λέει, σα δυο σταγόνες...
Μαμά, πεινάω, μαμά...
Φοβάμαι, μαμά...
Γερνάω, μαμά...
Και τρέμω να'μαι αυτό, που χρόνια ανησυχείς... Ωραία, νέα κι ατυχής...