Οριοθέτηση των συνόρων της Ευρωπαικής και Ανατολικής Αρχιτεκτονικής

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Γιώργος Νικολαΐδης στις 11 Μάιος 2012 στις 20:18

Θαυμάσια!!!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 10 Μάιος 2012 στις 19:43

Πολύ όμορφη Μιχάλη !!!

Θαυμάσιος ο ουρανός φίλε

Σχόλιο από τον/την DG (Δημήτρης) στις 10 Μάιος 2012 στις 17:38

Πολύ όμορφη !

Σχόλιο από τον/την ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΜΒΥΛΑΣ στις 10 Μάιος 2012 στις 17:13

Σας ευχαριστώ για την ματιά σας και τα σχόλια σας

Μπορούμε να διακρίνουμε δύο περιόδους στην αρχιτεκτονική της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, που αντικατοπτρίζουν τις διαφορετικές αντιλήψεις των δύο γενικών διοικητών, του Mario Lago (1924-1936) και του Cesare Maria De Vecchi (1936-1941).

Στην πρώτη περίοδο οι Ιταλοί υιοθέτησαν μια αρχιτεκτονική με ιστορικές αναφορές, επιδίωξαν να δημιουργήσουν μια ιδεατή συνέχεια με την αρχιτεκτονική της Ιπποτοκρατίας στα νησιά. Στα πρώτα έργα, όπως είναι οι στρατώνες (1924-1926), το διοικητήριο (1926-1927) και το ταχυδρομείο (1927-1928) της Ρόδου του αρχιτέκτονα Florestano de Fausto, υπήρχε η διάθεση αναβίωσης τεχνοτροπιών όπως ο μανιερισμός και η αναγεννησιακή τέχνη. Έχοντας σκοπό τη δημιουργία μιας συμβολικής αρχιτεκτονικής, ο αρχιτέκτονας δε μετέφερε αυτούσιες μορφές αλλά τις χρησιμοποιούσε μέσα από μια διαδικασία αφαίρεσης και ανασύνθεσης. Στα επόμενα έργα  όπως και αυτό της Νεας Αγοράς παρατηρήθηκε συνειδητή προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν και κάποια αναγνωρίσιμα στοιχεία της «τοπικής» παράδοσης, που πιθανόν θα είχαν καλύτερη ενσωμάτωση στις κατακτημένες περιοχές. Οι επιλογές των μορφολογικών αναφορών δεν ήταν τυχαίες, αλλά περνούσαν μέσα από το φίλτρο του κατακτητή. Ο νεοκλασικισμός που είχε αναπτυχθεί μετά το 19ο αιώνα στις ελληνικές κοινότητες των Δωδεκανήσων αποκλείστηκε, γιατί παρέπεμπε στο εθνικό κέντρο των Ελλήνων, την Αθήνα. Αλλά και η αιγαιοπελαγίτικη παράδοση υποβαθμίστηκε.

Οι Ιταλοί στράφηκαν περισσότερο στην ανώνυμη μεσογειακή και βαλκανική παράδοση. Η νέα αρχιτεκτονική που δημιουργήθηκε συνδύασε ενετικά και γοτθικά στοιχεία με διακοσμητικά μοτίβα από τη λαϊκή τέχνη των Δωδεκανήσων και με δάνεια από την παράδοση γειτονικών αραβικών μεσογειακών κρατών.

Ο Διοιηκητής  Μάριο Λάγκο  αρχιτέκτωνας στο επάγγέλμα εκπόνησε ένα σχέδιο για να μετατρέψει την παραλιακή λεωφόρο σε facade – promenade με διοικητικά κτίρια και χώρους πολιτισμού. Εφαρμόζοντας τους κανόνες του Διεθνούς Στυλ, ενός συγκρητικού πολυπολιτισμικού αισθητικού συστήματος (με στοιχεία ισλαμικά, ρωμαϊκά, αναγεννησιακά και νησιωτικά) δημιούργησΕ ίσως την ωραιότερη παραλιακή οδό στην Ελλάδα. Οι περισσότερες κατασκευές του κατεστράφησαν  ή τροποποιήθησαν  από τον αντικαταστάτη του Ντε Βέκκι, που  ακολούθησε  τις επιταγές της φασιστικής αυστηρής οικοδομικής αισθητικής.

Σχόλιο από τον/την Ted Athan-asopoulos στις 10 Μάιος 2012 στις 15:21

Προσπάθησα, μάταια, να ανακαλύψω την "οριοθέτηση των συνόρων", μετά, τη χωρίς τη λεζάντα, ανάρτησή σου, φίλε Μιχάλη.

Όμως, δεν παραιτούμαι από την προσπάθεια, στην οποία, μετά και τη διευκρινιστική λεζάντα, με σπρώχνει περισσότερο η φωτογραφία σου, φίλε μου.

Τed

Ted

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 10 Μάιος 2012 στις 13:03

Πανέμορφη!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 10 Μάιος 2012 στις 6:51

Πανέμορφη!!!

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 10 Μάιος 2012 στις 4:21

Υπέροχη δουλειά!!!

Σχόλιο από τον/την Κλεοπάτρα Μανωλιού στις 10 Μάιος 2012 στις 1:04

Πανέμορφη!!!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΑ στις 10 Μάιος 2012 στις 0:39

Πάρα πολύ όμορφη!!!!!

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• Επόμενο ›
• Σελίδα