μυστική παπαρούνα

Ήταν ένα λουλούδι εκεί!
Συλλογίσου.
Ένα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους.
Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που 'ναι γιομάτη θάματα.
Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος.
Τ' άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο.
Είναι μια παπαρούνα.
Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.
Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί του είναι ντούρο και χνουδάτο. Έχει κι ένα κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δεν θ' αργήσει ν' ανοίξει κι αυτός.
Και θα 'ναι δυο λουλούδια τότες!
Δυο λουλούδια μέσα στο περιβόλι του Θανάτου.
Αιστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ως τα κατάβαθα της ψυχής....

Από μέσα μου αναβρύζουν δάκρυα απολυτρωτικά.

Στρατής Μυριβήλης, Η ζωή εν τάφω, μυστική παπαρούνα