λιγο πριν το τελος

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 3 Φεβρουάριος 2012 στις 22:11

Σας ευχαριστω πολυ ολους σας!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 3 Φεβρουάριος 2012 στις 19:03

Πολύ καλή Κατερίνα !!!

Λίγο αέρα κάτω ήθελε φιλη

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 3 Φεβρουάριος 2012 στις 8:48

συναρπαστικη...τι να πω..

Σχόλιο από τον/την marianto στις 3 Φεβρουάριος 2012 στις 1:01

Πάρα πολύ καλή με υπέροχα γήινα χρώματα!!!!!

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 3 Φεβρουάριος 2012 στις 0:56

Σας ευχαριστω πολυ φιλοι μου! Καλη σας νυχτα!

Σχόλιο από τον/την Κλεοπάτρα Μανωλιού στις 3 Φεβρουάριος 2012 στις 0:11

Πάρα πολύ όμορφη και δυνατή. Μια αληθινή ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 2 Φεβρουάριος 2012 στις 23:55

Αυτή η καρέκλα μου αρέσει περισσότερο Κατερίνα!Πατάω στο αγαπημένο μου ...χώμα!Και κάτι αλλο.Δεν πρέπει να φοβομαστε την κατάθλιψη.Ειναι οδυνηρό για αυτόν που την βιώνει και στους οικείους του,αλλά πάνω απο ολα ειναι ανθρώπινο συναίσθημα και στον ανθρωπο το ενστικτο της επιβίωσης ειναι πιό ισχυρό.Πολυ ομορφη η πρωτότυπη!

Σχόλιο από τον/την Katerina I. Risaki στις 2 Φεβρουάριος 2012 στις 23:26

Σας ευχαριστω πολυ! Γιαννη πολυ  ωραια τα λεει ο Ερνεστο! Συμφωνω αλλα δεν πεφτω ποτε σε καταθλιψη... Παντα αγωνιζομαι οταν ελθει η ωρα....

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 2 Φεβρουάριος 2012 στις 23:15

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, ΦΙΛΗ ΜΟΥ, Η ΑΡΧΙΚΗ! Φυσικά, δύσκολα αναγνωρίσιμη σε σχέση με το κολάζ σου!

Να αφήσω κάτι λόγω του τίτλου σου; Ίσως και να εννοείς αυτό το τέλος...

Το Πριν Το Τέλος είναι το τελευταίο βιβλίο που έγραψε ο Ερνέστο Σαμπάτο λίγο πριν το κλείσιμο του 20ού αιώνα και αμέσως μετά το θάνατο της συζύγου του Ματθίλδης και του γιου του Χόρχε. Η έλλειψή τους, οι πρώτες αναμνήσεις του συγγραφέα από τα παιδικά του χρόνια, η παράξενη εφηβεία του, η καθ’ όλα δύσκολη απόφασή του να εγκαταλείψει την επιστήμη της Φυσικής καθώς και οι εκάστοτε προβληματισμοί του σχετικά με αυτήν είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Ερνέστο Σαμπάτο στο εν λόγω βιβλίο.

“Απευθύνομαι σε σένα και, μέσω εσού, σε όλα αυτά τα νέα παιδιά που μου γράφουν η με σταματούν στο δρόμο, ακόμα και σε κείνα που με παρατηρούν από τα άλλα τραπέζια σε κάποιο καφέ και που θέλουν να με πλησιάσουν, αλλά δεν τολμούν.

Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να σας πω αυτά τα λόγια.

…Ξετρελαμένοι από την προσπάθειά μας να γίνουμε αποδεκτοί από τις υπεραναπτυγμένες χώρες, διαπράξαμε το σοβαρότατο λάθος να χάσουμε τον πραγματικό μας εαυτό μιμούμενοι τις αυτοκρατορίες της μηχανής και του τεχνολογικού παραληρήματος.

…Γιατί τούτο είναι που αγνοούν όλοι αυτοί οι εξουσιαστές μας. Δεν ξέρουν ότι και τα δικά τους παιδιά βρίσκονται στην ίδια άσχημη θέση. Δεν μπορούμε όμως να πέσουμε στην κατάθλιψη γιατί κατά κάποιο τρόπο είναι και αυτή μια πολυτέλεια που δεν μπορούν να την προσφέρυν οι πατεράδες στα παιδιά τους που πεθαίνουν από την πείνα…

…Οφείλουμε να ανοιχτούμε στον κόσμο να πάψουμε να θεωρούμε ότι η καταστροφή βρίσκεται εκεί έξω, αλλά να κατακάβουμε ότι καίει σαν μια καλοταϊσμένη φωτιά μέσα στην εστία των ίδιων μας των σπιτιών. Είναι η ζωή μας και η γη μας που βρίσκονται σε κίνδυνο…” γράφει ο ίδιος κάπου σ’ αυτό το βιβλίο.

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 2 Φεβρουάριος 2012 στις 23:06

Και η αρχική πανέμορφη και με πολύ όμορφο φωτισμό!!