Του Γιώργου Τσούμπα

Καθώς έκλεισα πριν από λίγες μέρες έναν χρόνο κοινού ταξιδιού μας εδώ, αισθάνομαι την ανάγκη να αφιερώσω το αγιορείτικο σημάδι (για την ορθόδοξη και πατριωτική του περπατησιά) και την πιο κάτω διδαχή (για την οικουμενική του εμβέλεια) στον “μπροστάρη” ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΟΥΜΠΑ, με την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μου για αυτό που επί 3 χρόνια προσφέρει! Φίλε Γιώργο, σύμβολο ο οδοδείκτης για την κοινή πορεία μας και η μαγκούρα μου για τη στήριξή σου από όλους μας στην όμορφη κοινότητα που έχεις στήσει!

ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΙ...
ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος: κάποιος μαθητής ρώτησε τον δάσκαλό του: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;». Ο δάσκαλος του απάντησε: «Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση». Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι. Καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο». Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο,υπήρχε η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι. «Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;». «Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος. «Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».