Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
Αθήνα, πόλη της ζωής μας!
ΧΑΡΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΟ Φ.Τ.
Το τραγούδι μου αυτό, που είχε πρωτοακουστεί από την παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου στο Μέγαρο Μουσικής το 2006, περιέχεται στο τριπλό cd "Τρελοβάπορο" και στο διπλό «2 παιδικές χορωδίες ΜΑΖΙ» (Δημήτρη Τυπάλδου & Σπύρου Λάμπρου). Ανάμεσα στα παιδιά είναι και η Μαρία, η κόρη του φίλου μας Γιάννη Παπαϊωάννου. Προ ημερών το είδα να ανεβαίνει και στο youtube.
________________________
Την πόλη που θα ζήσουμε
και έχουμε διαλέξει
μαζί ας τραγουδήσουμε
ελάτε, λέξη - λέξη.
Την πόλη που μας γαλουχεί
με φως μα και με ζάλη
την έχουμε μες στην ψυχή
σαν μια γλυκιά αγκάλη.
Στου Φιλοπάππου κέρδισα
την πρώτη «καλημέρα»,
στο Ηρώδειο λάμψη μαγική,
ολόχρυση σαν βέρα!
(R)
Αθήνα, πόλη της ζωής μας,
είσαι ανάγκη και γιορτή,
πρωτεύουσα της εποχής μας
κι αιώνια μούσα ποιητή!
Αθήνα, πόλη της ζωής μας,
πάντα η λάμψη σου θα ζει.
Δε σε ξεπέρασε κανείς μας,
θα μεγαλώνουμε μαζί!
Σε Ομόνοια και Σύνταγμα,
Ερμού, Μοναστηράκι,
στην Πλάκα όλοι ας γίνουμε
παρέα για ταβερνάκι.
Γι’ αυτό κι εμείς που ψάχνουμε
σαν και το Διογένη
το μέλλον μας θα φτιάχνουμε
σε πόλη αγαπημένη!
ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ
Άλµπουµ: Ανθρωπογεωγραφία
Αγαπημένο 2 ατόμων
Σχόλιο
-
Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 3 Δεκέμβριος 2011 στις 15:17
-
... ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ, ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ!
Σημερινά χαιρετίσματα από τον Νίκο!
-
Σχόλιο από τον/την toniapedia στις 3 Δεκέμβριος 2011 στις 13:10
-
Ευχαριστώ! (Πάντως δεν χαλάω τη ζαχαρένια μου άνευ λόγου...)
-
-
Έλα βρε Τώνια μου! Μην πέσει τίποτα κάτω, χαχα...
ΥΠΕΡΟΧΟ, ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟ σχόλιο!!! (ησύχασες τώρα;)
-
-
Πολύ ωραία φωτογραφία και πολύ ωραίο το τραγούδι σου.
(Μάλλον αυτό είναι ένα ...διεκπεραιωτικό σχόλιο. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τέτοια!)
-
-
ΚΑΘΩΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ 24ωρο ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕΝΑΝ ΧΩΡΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΞΑΤΕ!
ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΊΣΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΑ... ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ!
-
-
Φίλε μου Μιχάλη,
Δεν περίμενα ασφαλώς ούτε σ' αυτή μου την ανάρτηση ένα... διεκπεραιωτικό σχόλιο από σένα. Αλλά, εντέλει, έχεις εγκύψει με μεράκι και στοχαστική διάθεση πέραν κάθε προσδοκίας μου! Είναι εξαιρετικό κείμενο-κατάθεση ψυχής αλλά και νου, που θα το αξιοποιήσω και στο σχολείο!
Ευχαριστώ για όλα, φίλε!!!Υ.Γ. Ο συντοπίτης σου Κώστας Χατζηαντωνίου πήγε αυτές τις μέρες στις Βρυξέλλες, για να παραλάβει το Ευρωπαϊκό Βραβείο Μυθιστορήματος, και βρίσκεται στο νησί. Ελπίζω να σε βρει, να σου μεταφέρει την αγάπη μου!
-
Σχόλιο από τον/την ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΜΒΥΛΑΣ στις 2 Δεκέμβριος 2011 στις 13:59
-
Πώς η πόλη «τους» έγινε πόλη «μου»
Οταν η κάθοδος στη συκοφαντημένη πρωτεύουσα γίνεται ένα ταξίδι ανακάλυψηςΤου Αθανάσιου Τσιούρα*
Μέσα στην αυγουστιάτικη Αθήνα, όπου η φυγή των περισσοτέρων έχει δώσει, σε όσους έχουμε απομείνει, μια αίσθηση ιδιοκτησίας της, αναρωτιέμαι αν, ως μη Αθηναίος την καταγωγή, ως εσωτερικός μετανάστης, δικαιούμαι να αποκαλώ την Αθήνα πόλη «μου» - δεν είναι η πόλη όπου μεγάλωσα, όπου σπούδασα, όπου ξεκίνησα την καριέρα μου. Στην Αθήνα κατέβηκα μόλις πριν από τριάμισι χρόνια.
Μέχρι τότε, για την Αθήνα άκουγα διάφορα. Ηταν απάνθρωπη, γκρίζα, δεν είχε ιδιαίτερες ομορφιές και, εξ άλλου, δεν μπορούσε να την χαρεί κανείς - διότι στην Αθήνα, έλεγε η αφήγηση αυτή, όλη την ώρα κυνηγάς το χρήμα, δεν προλαβαίνεις τίποτε άλλο (αντίθετα με την «ερωτική» πόλη που άφησα, με τη «χαλαρή» ζωή). Ασε που η Αθήνα είχε γεμίσει, εκτός από τους εσωτερικούς μετανάστες των περασμένων δεκαετιών, και από τους εξωτερικούς μετανάστες, κάθε λογής ανθρώπους που κατέφθασαν για να κλέψουν τις δουλειές από τους Ελληνες ή, αλλιώς, να ζήσουν από το έγκλημα.
Βέβαια, οι φωνές αυτές πρόδιδαν φθόνο: δεν μπορούσε να παραγνωρίσει κανείς ότι στην Αθήνα υπήρχε περισσότερος πλούτος (πράγμα που, στην πόλη της προέλευσής μου, αποδιδόταν στο υδροκεφαλικό «κράτος των Αθηνών», που απομυζούσε την υπόλοιπη Ελλάδα), πως σχεδόν ό, τι αξιόλογο γινόταν στον πολιτισμό, βρισκόταν εκεί, πως ο αφόρητος επαρχιωτισμός που χαρακτήριζε την πολιτική σε ολόκληρη την Ελλάδα έβρισκε κάποιες εξαιρέσεις μόνο στην Αθήνα. Και το πήρα απόφαση και κατέβηκα, προσδοκώντας, αν μη τι άλλο, ότι θα έχω περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες, γνωριμίες, περισσότερες ευκαιρίες να ασχοληθώ με την πολιτική και τον πολιτισμό.
-
-
Χωρίς φοβίες
Βρέθηκα σε ένα εντελώς καινούργιο για μένα κόσμο, που διέλυσε αρκετούς από τους μύθους που είχε καλλιεργήσει η ζηλοφθονία. Γνώρισα μια πόλη κοσμοπολίτικη, χωρίς φοβίες, με ανθρώπους δυναμικούς, που δεν αφήνονται στη μιζέρια και στη ζητιανιά από το κράτος, αλλά δημιουργούν με μεράκι. Μολονότι κι εδώ περισσεύουν οι απατεώνες ή οι πολιτικάντηδες, υπάρχουν και άνθρωποι που πέτυχαν, και πέτυχαν πολλά, χωρίς να εξαπατήσουν, μόνο και μόνο με την αξία και την τιμιότητά τους και την όρεξή τους για δουλειά. Και βρήκα μια πόλη που, αν καταλάβεις τους ρυθμούς της, αν ξέρεις πότε να κυκλοφορήσεις και πού να σταθείς, μπορείς να την απολαύσεις, να ευχαριστηθείς τα νεοκλασικά κτίρια στην Πλάκα ή τα πεζοδρομημένα στενά στα Εξάρχεια που ξεφυτρώνουν αναπάντεχα μπροστά σου, τις καλύτερες εικαστικές εκθέσεις και συναυλίες - και, όπως είπε κι ένας από τους ανθρώπους που προσπαθούν πολύ για τον πολιτισμό στην Αθήνα, ό, τι και να γίνει, μπορείς πάντα να χαρείς τον Παρθενώνα.
Περνάω πολλές ώρες της ημέρας μου στο ιστορικό κέντρο. Δεν έχω καν εικόνα του πώς ήταν η Αθήνα παλαιότερα - γνώρισα το κέντρο της Αθήνας να κυριαρχείται αριθμητικά από εξωτερικούς μετανάστες, από τους οποίους πολλοί κατέφθασαν εδώ παράνομα. Δεν είδα όμως τα τέρατα που φανταζόμουν. Είδα, αντίθετα με τα όσα προδίκαζαν οι συνήθεις αφηγήσεις, τους ανθρώπους αυτούς, που ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα για να καταλήξουν εδώ, όχι να εγκληματούν ή να θέλουν να μας φάνε ζωντανούς, αλλά να χαίρονται τη ζωή. Να παίζουν κρίκετ πάνω από το Πεδίον του Αρεως, να τραγουδούν ή να σφυρίζουν όταν εξυπηρετούν, να ζουν το δικό τους όνειρο για προκοπή που, στο κάτω κάτω, δεν ήταν και πολύ διαφορετικό από το δικό μου, όταν ερχόμουν εδώ. Και ανθρώπους που γνωρίζουν και ζουν τη φτώχεια, αλλά δεν την μπερδεύουν με τη μιζέρια, ζουν με αισιοδοξία, προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη. Και μέσα σε όλα αυτά, γνώρισα μια πόλη που δεν απορρίπτει τον ξένο, είτε προέρχεται από την Ελλάδα είτε προέρχεται απέξω, μια πόλη που επιδιώκει να ενσωματώνει όλες τις δυνάμεις, που θέλει να της δίνουν ζωή όλοι οι κάτοικοί της, είτε γεννήθηκαν εδώ είτε όχι.
Μια πόλη στην οποία μπορεί να ταιριάξει οποιοσδήποτε ψάχνει τη δική του προκοπή. Μπορεί στην αναμπουμπούλα της πρόσφατης, μαζικής άφιξης των εξωτερικών μεταναστών, κάτι τέτοιο να φαντάζει μακρινό: κι όμως, σιγά σιγά όλοι εμείς οι «ξένοι», από διάφορες εθνικότητες, με διάφορα χρώματα ή παραδόσεις ή θρησκείες ή συνήθειες, γινόμαστε Αθηναίοι. Κι έτσι η Αθήνα, κάνοντας όλους εμάς, τους μετανάστες, εσωτερικούς και εξωτερικούς, δικούς της, γίνεται το κοινό σημείο αναφοράς μας, μας κάνει να την αγαπάμε, να την νοιαζόμαστε - να την φροντίζουμε, επειδή είναι πλέον η δική μας πόλη.
Αφησα φίλε μου τον Θανάση Τσιούρα να με εκφράσει.Η φωτογραφία σου εξαιρετική μόνο που τα κορίτσια κρυώνουν και δεν τα πρόσφερες ζεστό σαλεπάκι!
-
-
Ναι, το βρήκα. Ευχαριστώ!
-
Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 2 Δεκέμβριος 2011 στις 12:59
-
Γιαννη εφτιαξε τωρα δοκιμασε το..καλημερα..
Χορηγοί
Γενέθλια
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
© 2024 Created by G.D.Christoloukas.
Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"