Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

Οι βάρκες του παραδείσου

Λαθρομετανάστες.
Στηρ'ιζουν τα όνειρα τους πάνω στις βάρκες που θα τους οδηγήσουν σένα Παράδεισο , σε μια νέα πατρίδα που θα τους αγκαλιάσει. Μια πατρίδα που αδυνατεί όμως ν`αγκαλιάσει τα δικά της παιδιά.
Στριμώχνονται στις βάρκες όπως και στα κρατητήρια χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες αξιοπρέπειας.Στα κρατητήρια ενος κράτους που γνωρίζει την αδυναμία να τους απελάσει.
Αυτοί οι άνθρωποι μας θυμίζουν τις ταλαιπωρίες των παππούδων μας ,μας θυμίζουν την δική μας Ιστορία όταν αναζητούσαμε τους δικούς μας Παράδεισους στην Αυστραλία, στην Αμερική , στην Αφρική . στην Γερμανία.
και οπως λέει ενα Ηπειρώτικο τραγούδι..
Μα είδαν τα ματάκια μου τους ξένους πως τους θάφτουν
δίχως θυμίαμα και κερί δίχως παπά και ψάλτη,
δίχως μανούλας κλάματα, δάκρυα μοιρολόγια
δίχως γυναίκα στο πλευρό και αδελφή στο πλάι.

Το γλυπτό της σύνθεσης είναι του Ζαμπιάνου γλύπτη Sylvester Mubayi και έχει τίτλο ,προστατευόμενοι από τα πνεύματα τους

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 2 μέλη

Προβολές: 105

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Ted Athan-asopoulos στις 3 Ιανουάριος 2012 στις 21:52: Άλλη μια δημιουργία, που εκπέμπει εκτυφλωτικά μηνύματα ...

Αναζητούνται ευαίσθητοι δέκτες να τα πιάσουν, να τα αποκρυπτογραφήσουν, να τα αξιοποιήσουν...

Μιχάλη, είσαι μοναδικός να εξεγείρεις συνειδήσεις...

Ted

Σχόλιο από τον/την Grigorakis Konstantinos στις 2 Ιανουάριος 2012 στις 20:58: ένα έργο που με κάνεις να χαίρομαι να το βλέπω δεν έχω καθόλου λόγια είναι όπως και ο τιτλος ένα όνειρο!!

Σχόλιο από τον/την ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΜΒΥΛΑΣ στις 29 Δεκέμβριος 2011 στις 7:22: Φίλες και Φίλοι μου σας ευχαριστώ για την ματιά σας και τα σχόλια σας. Γιώργο πανέμορφο το βιντεάκι σου. Δήμητρα πολύ πετυχημένη παρεμβολή με το μονόπρακτο του αγαπημένου μου Αρκά. Μετανάστες είμαστε παντού. Είμαστε προσωρινοι μετανάστες στο σώμα μας, που μας φιλοξενεί, Καταντήσαμε μετανάστες στον ίδιο μας τον τόπο και ειδικά αυτο το νοιώθουμε όλοι οι Δωδεκανήσιοι . Μετανάστες δεν πρέπει να θεωρούμαστε όταν μετα την ενσωμάτωση το κράτος που τα βρήκε όλα ετοιμα αφού τα κατέστρεψε, αφού κατήργησε Ακαδημίες, Πανεπιστήμια, Τουριστικές σχολές, Γεωπονικά και Κτηνοτροφικά Εργαστήρια, Σχολές Χωροφυλακής αφου διέλυσε την Νομαρχία, αφού ισοπέδωσε τους Δήμους και τις κοινότητες, μας εξαναγκάζει ακόμα και για ένα απλό στρατολογικό χαρτι να μεταναστέψουμε στην Σύρο για το πάρουμε. Μετανάστες στον τόπο μας αλλά ευτυχώς που δεν αισθανόμαστε μετανάστες σαυτό το site γιατι η Κρήτη αγκάλιασε όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς φωτογράφους μετανάστες>>!!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΑ στις 29 Δεκέμβριος 2011 στις 1:56: Εξαιρετικό θέμα και υλοποίηση!!

«Βιολογικός μετανάστης», Αρκάς

«Σκηνικό: Το εσωτερικό ανθρωπίνου σώματος. Ιστοί, αδένες, αιμοφόρα αγγεία. Στη σκηνή βρίσκεται ένα μεγαλόσωμος αθλητικός άνδρας και μια λεπτή μικροκαμωμένη γυναίκα. Είναι το Συκώτι και η Χολή». Με αυτές τις σκηνικές οδηγίες ξεκινά ο «Βιολογικός μετανάστης», το καινούριο θεατρικό μονόπρακτο του Αρκά που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «γράμματα». Μετά τους «Εχθρούς εξ αίματος», που παρουσιάστηκαν με επιτυχία σε Ελλάδα (Θέατρο του Νέου Κόσμου), Κύπρο (Θ.Ο.Κ.) και Ιταλία (Teatro della Limonaia, Φλωρεντία), ο Αρκάς μάς βυθίζει ξανά στα έγκατα του ανθρώπινου σώματος. Στο προηγούμενο έργο του πρωταγωνιστές ήταν το Λεπτό και το Παχύ Εντερο, μαζί με το δεξί Νεφρό, που μηχανορραφούσαν σε βάρος του οργανισμού ενώ αυτός βρισκόταν σε κώμα. Τώρα, ήρωες είναι το Συκώτι, η Χολή και ο Σπλήνας, με την προσθήκη ενός τέταρτου, ενός «ξένου». Ενα καινούριο νεφρό, που έχει μεταμοσχευθεί στον οργανισμό, γίνεται αιτία απολαυστικής ίντριγκας, σπαρταριστών διαπληκτισμών, απειλών και φοβερών αποκαλύψεων. Γκεστ-σταρ σε αυτή τη βιολογική αρένα είναι το ανοσοποιητικό σύστημα με τα λεμφοκύτταρα, η στεφανιαία αρτηρία, η καρδιά και ο εγκέφαλος.

Με το χιούμορ που τον διακρίνει, ο Αρκάς αξιοποιεί ο,τιδήποτε προσδιορίζει τους χαρακτήρες του -ακόμα και γνωστές εκφράσεις της καθομιλουμένης:

ΣΥΚΩΤΙ: (Στη Χολή, εξαγριωμένος) ΘΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙΣ;
ΧΟΛΗ: (Ξαφνιάζεται) Αα!.. Τι ουρλιάζεις, καλέ; Μου 'κοψες τη χολή!
ΣΥΚΩΤΙ: Κι εσύ μου' πρηξες το συκώτι!
Κυρίως όμως, ο Αρκάς συνδυάζει με έμπνευση τα «εσωτερικά» δρώμενα με την επικαιρότητα του... έξω κόσμου. «Ποιός έφερε εδώ μέσα αυτόν τον αλλοδαπό;», ρωτά κάποια στιγμή ο Σπλήνας για το νεφρό που μεταμοσχεύθηκε. Το νεφρό, άλλωστε, είναι ο «βιολογικός μετανάστης» του τίτλου. Ενας μετανάστης που υφίσταται την ίδια ρατσιστική απαξίωση και τους ίδιους κινδύνους με χιλιάδες μετανάστες, παράνομους και μη, που που προσπαθούν να επιβιώσουν στο σώμα της χώρας:
ΣΥΚΩΤΙ: Δεν είσαι ευχαριστημένος εδώ;
ΝΕΦΡΟ: Πώς, βέβαια, αλλά όσο να 'ναι... Ξένος!
ΣΥΚΩΤΙ: Ξένος;! Μην το ξαναπείς αυτό! Εμείς σε θεωρούμε πιά έναν από εμάς (...)
ΝΕΦΡΟ: Ευχαριστώ, αλλά δεν είναι όλοι... Κάποιοι έχουν διαφορετική γνώμη.
ΣΥΚΩΤΙ: Τι θες να πεις;
ΝΕΦΡΟ: Ε, να, κάποια Λεμφοκύτταρα...
ΧΟΛΗ: Ωχ!
ΣΥΚΩΤΙ: Τι, κάποια Λεμφοκύτταρα; Τι σου έκαναν;
ΝΕΦΡΟ: Τίποτα, απλώς περνάνε και λένε... Διάφορα... «Εξω οι ξένοι», «Γύρνα πίσω στο κουφάρι σου»... τέτοια... Και βρισιές (...)
ΣΥΚΩΤΙ: Ε, αν πουν και μια κουβέντα παραπάνω, δε χάλασε ο κόσμος... Να σκέφτεσαι ότι θα μπορούσες να είσαι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.
ΝΕΦΡΟ: Τι εννοείς;
ΧΟΛΗ: Θα μπορούσες, εκτός από ξένος να είσαι και μαύρος, ή εβραίος.

Στις εκπλήξεις της έκδοσης προσθέστε τις οκτώ εικαστικές συνθέσεις με εσωτερικά όργανα του σώματος, που εικονογραφούν τις σελίδες και τις υπογράφει ο πολυτάλαντος Αρκάς.