Άς συμπορευθούμε με τον Γλάρο Ιωνάθαν

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΜΒΥΛΑΣ στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 19:46

Δύο διαφορετικές εκδοχές του ίδιου θέματος με διαφορετική πορεία στο γλάρο

Σχόλιο από τον/την ΝΕΛΛΗ στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 19:27

απο καθε αποψη...υπεροχη!!

Σχόλιο από τον/την Giorgos Tsoumpas Photography στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 19:23

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους σας Φίλοι μου!

Σχόλιο από τον/την Φάνης Νιζάμης στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 19:21

πολύ όμορφη!

Σχόλιο από τον/την Τσακριλής Λάμπρος στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 19:16

Πάρα πολύ όμορφη!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 19:08

Ωραιότατη!!

Σχόλιο από τον/την Αργυρίου Χρήστος στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 18:39

Χα χα!Πανέμορφο μου ακούγεται αυτό που λέει ο Γιάννης!Αλλά εγώ μάλλον 'Tsoympas'νοιώθω!Τέλος πάντων λίγο-πολύ ολοι εχουμε μια δόση ποιητικής τρέλλας σε αυτό το site!Δέστε και την 'dimitra'!!!

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 18:28

πανεμορφη μοναδικη φωτογραφια κ μηνυμα

 

Δεν ξέρω, πού είσαι θάλασσα, να στρέψω το καράβι,            
- να ξεπηδήσω απ' τα νωθρά νερά του ποταμού,             
να φύγω, από το μόλο αυτό, που με κρατούν οι κάβοι,            
και να βρεθώ σε χάλασμα θαλασσινού καιρού.            

- Με το καράβι, εξώθησε και φτάσε απ' τη μεριά μου            
και στα δαρμένα κύματα, θε να σ' αναζητώ!            
Κι όταν σε ντύσω θάλασσα μετά, με τα σκουτιά μου,            
ως θα'σαι κι αξελόγιαστος, θα σ' αρραβωνιστώ.             

- Αν είναι αλήθεια, θάλασσα, να στρέψω το καράβι,            
φτερά να βάλω πάνω του, κοντά σου να βρεθώ!            
Μα ξέρεις ... κάπου, κάποτε, στου ποταμού τη χάρη,            
κάποια καλόμορφη γοργό μ' έσυρε στο βυθό.            

- Θα νοσταλγώ στα κύματα, εγώ, το ακροθαλάσσι,            
κι όταν θα 'ρθείς την άμπωτη, κρώξε φωνή του γλάρου.            
- Στις Ατλαντίδες μήνυσα, έχει ο καιρός χαλάσει,            
και με γραφίδα σου ιστορώ: Είναι θαμπό του φάρου.            

- Στέκουν δυο κόσμοι ανάμεσα, κοχύλια και κοράλλια.            
Θα περιμένω πάντοτε, παιδί, του ποταμού.            
- Καταμεσής σου, θάλασσα, κοιτώντας με τα κιάλια,            
θα λογαριάζω εσένανε στ' αστέρια τ' ουρανού.            

- Το γλυκερό μου, πάνωθε στα χείλη σου και πάλι!            
Αρχέγονη γεύση γλυκιά, κι αν θέλεις τη παντρεύω.            
- Κάτω απ' το φως του φεγγαριού μοιάζεις θάλασσα, ζάλη,            
άγνωρος τόπος μακρινός που μέσα ταξιδεύω.            

 

 

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 18:18

Ποίημα!!! (Αργυρίου)

Σχόλιο από τον/την Giorgos Tsoumpas Photography στις 5 Νοέμβριος 2011 στις 18:04

Δεν ξέρω ποιήματα εγώ,βρέ Χρήστο!

Εδώ μαντινάδα κάνω να βγάλω και κάνω 10 μέρες.

• ‹ Προηγούμενο
• 1
• 2
• 3
• Επόμενο ›
• Σελίδα