Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

20 χρόνια! Οι δείκτες και ο Άνθρωπος...

Χθες, 7 Φεβρουαρίου, συμπληρώθηκαν ακριβώς 20 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ! Δεν κατάλαβα να το κατάλαβαν και πολλοί –και κυρίως να το γιόρτασαν… Σίγουρα δεν το γιόρτασε ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ, του οποίου παραθέτω απόσπασμα άρθρου, που μας αφορά επιπλέον, αφού ασχολούμαστε με τις τέχνες… Στα σχόλια υπενθυμίζω ολόκληρη τη Συνθήκη. Εδώ απομονώνω μία κρίσιμη διάταξη για προβληματισμό: «Οι ηγέτες της Ε.Ε. ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ βαθύτερες σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των λαών τους και ταυτόχρονα ΣΕΒΟΝΤΑΙ την ιστορία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους». Και διεκδικώ την τήρησή της ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ σε πείσμα του πολιτισμικού ιμπεριαλισμού! Απαιτώ, επίσης, η Ένωση να ακολουθεί το αρχαιοελληνικό «πάντων χρημάτων μέτρον Άνθρωπος» και όχι το πάντων ανθρώπων μέτρο το χρήμα, δηλαδή ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΤΩΝ «ΑΓΟΡΩΝ» ΚΑΙ ΤΩΝ «ΟΙΚΩΝ ΕΝΟΧΗΣ»!...

**Χαρίζω την ανάρτηση στην καλή μου φίλη Δήμητρα Κούκη, που έχει αποχωρήσει από το Φ.Τ. και «ταξιδεύει» τις απίθανες εικόνες της σε πανευρωπαϊκό ιστότοπο.
_____________
ΤΟ ΕΧΙΤ
Η μόνη μου επιθυμία είναι να εξέλθω. To exit. Να εξέλθω από αυτό που είναι σήμερα η πατρίδα, από όσα ζούμε καθημερινά και τα όσα προοιωνίζεται το μέλλον. Να εξέλθω. To exit. […] Σε ένα σπουδαίο αλλά ελάχιστα γνωστό διήγημα του Ιουλίου Βερν -το «Πείραμα του δόκτορος Οξ»- οι κάτοικοι μιας ολόκληρης πόλεως περιέρχονται αργά σε μια κατάσταση ανεξήγητη. Ο παραλογισμός και η ένταση κυριαρχούν. Η κατάσταση όμως αυτή εκτονώνεται ευθύς ως κάποιοι από τους κατοίκους περιπατήσουν τυχαία προς την κορυφή ενός λόφου. Εκεί ανακαλύπτουν και πάλι τον πραγματικό εαυτό τους, τις ξεχασμένες αξίες και τα πράγματα που τους συνδέουν. Η ερμηνεία δεν αργεί: Ένας παρανοϊκός επιστήμων, ο δόκτωρ Οξ, διοχέτευε στην πόλη και προς χάριν των πειραμάτων του ένα αέριο με καταστρεπτικές επιδράσεις στα νεύρα και την προσωπικότητα των κατοίκων. Αρκούσε ο καθαρός αέρας του λόφου, για να επανέλθουν οι τυχεροί σε ένα κώδικα αξιών και συμπεριφοράς, που περιόριζε την επίδραση των τοξικών αερίων. Έξω λοιπόν, προς τον καθαρό αέρα, προς την κορυφή του λόφου. Ας παραμερίσομε προσωρινά το πολύπλοκο ερώτημα: Ποιος άραγε ή ποιοι είναι εκείνοι που διοχετεύουν τα τοξικά αέρια στην Πόλη; Να 'ναι λοιπόν το «σύστημα», οι ανάξιοι πολιτικοί, η τρόικα –ή μήπως μια Ευρώπη που ξέχασε τους πρωταρχικούς λόγους της υπάρξεως της; […] Ας εστιάσομε στο μόνο εθνικό αίτημα: Έξω, στον καθαρό αέρα. Εκεί που κινούνται ακόμα άνθρωποι, με τις αδυναμίες και την μεγαλοσύνη τους και όχι τα θύματα ενός παρανοϊκού δόκτορα. Εκεί, που κυριαρχεί το ερώτημα «τι μπορούμε να κάνομε;» και όχι το εξαντλημένο «ποιος φταίει». Εκεί: Δίπλα στον άνεργο, όσοι μπορούμε, κοντά στα θύματα του δόκτορα Οξ, όσοι αντέχομε.
To exit, φίλοι. Αυτό είναι το μόνο αίτημα -και όχι βέβαια οι εκλογές!- που έχει περιεχόμενο και σημασία. To exit: Από μια Ελλάδα, που σέρνεται πάλι από τις αμαρτίες και την πολιτική της ευτέλεια, στην άλλη Ελλάδα, την παράλληλη Ελλάδα, που δεν έπαυσε να υπάρχει. Εκεί βρίσκεται πάντοτε ο δάσκαλος, που διδάσκει σωστά τα παιδιά ή ο γιατρός, που δεν βλέπει τον πάσχοντα ως χαρτονόμισμα. Στην παράλληλη Ελλάδα ανήκουν οι άνθρωποι της Τέχνης που, συχνά ανέστιοι και πένητες, επιμένουν να δημιουργούν στο θέατρο, στη μουσική, στον κινηματογράφο. Εκεί πάλι ανήκουν όσοι κινητοποιούνται, χωρίς την αυτοπροβολή που επιδιώκουν άλλοι, για το καλό του διπλανού τους, για να διασωθεί μια ομορφιά που χάνεται, για να γίνει η σιωπηρή οργή μας φροντίδα και πράξη. Είναι ο μόνος τρόπος: Tο exit. Από την Ελλάδα του κενού λόγου και του παροξυσμού, στην άλλη Ελλάδα, που υπάρχει δίπλα μας και μέσα μας. Ενώ όμως τα φωτεινά σήματα δείχνουν τον δρόμο, ας μην νομίσει κανείς ότι είναι εύκολος και ασφαλής. Κυρίως επειδή σε κάθε του στροφή, σε κάθε του πέρασμα, πρέπει να κοιτάζομε κατάματα τους νέους ανθρώπους και να ψιθυρίζομε ένα συγγνώμη. www.protagon.gr

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Προβολές: 159

Μέγεθος πλήρους προβολής

Ετικέτες;
Άλµπουµ: Ανθρωπογεωγραφία
Αγαπημένο 1 ατόμου

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 9 Φεβρουάριος 2012 στις 14:41: Αγαπημένη κι εσύ!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 9 Φεβρουάριος 2012 στις 14:40: Σ' ευχαριστώ, καρδιά μου! Εσύ αντιστέκεσαι με πολλούς τρόπους στην πολιτιστική μας αλλοτρίωση! Είσαι υπερήφανη Κρητικοπούλα!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΑ στις 9 Φεβρουάριος 2012 στις 14:39: και ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ανάρτηση για όλα αυτά που μας "ξυπνά"!!!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΑ στις 9 Φεβρουάριος 2012 στις 14:37: Γιάννη μου...συμφωνώ με τους προλαλήσαντες!!!!

Εξαίρετη "μεταφορά" πάντως!!! μπράβο και για την αφιέρωση στη γλυκιά μας φίλη!!!!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 8 Φεβρουάριος 2012 στις 23:14: ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΒΑΘΥΤΑΤΑ!!!

ΚΑΝΑΤΕ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ!!!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 8 Φεβρουάριος 2012 στις 20:18: Πολύ καλή Γιάννη !!!

Σχόλιο από τον/την ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΜΒΥΛΑΣ στις 8 Φεβρουάριος 2012 στις 20:02: Πολύ έξυπνο το θέμα της φωτογραφίας σου με το παράθυρο της τουαλέτας σε μπλέ χρώμα και τις πέτρες δίπλα του να το πιέζουν αλλά και να το στηρίζουν.Είναι μια σύνθεση αλληλοστήριξης. Θα συμφωνήσω με την Αννα αλλά θα θυμίσω και το βατραχακι στην κατσαρόλα που μας είχες αναρτήσει.Λυπάμαι για ότι γίνεται γύρω μας αλλά κάποτε πρέπει ν`αντιδράσουμε πρωτού μας ναρκώσει ο εφησυχασμός μας

Σχόλιο από τον/την Άννα Πιτσικάλη στις 8 Φεβρουάριος 2012 στις 18:02: Εξαιρετική η λήψη και πλούσιο περιεχομένου το σχόλιο. Από προβληματισμούς, σκέψεις και αναλύσεις μάλλον κουραστήκαμε. Έχεις δίκιο υπάρχει κι άλλη Ελλάδα και κάποιοι άλλοι Έλληνες, δεν υπάρχει μόνο ότι προβάλετε στα ΜΜΕ, υπάρχει και η δική μας ζωή. Ας τιμάμαι κάθε μέρα που μας δίνεται όσο καλύτερα μπορούμε.

Σχόλιο από τον/την DG (Δημήτρης) στις 8 Φεβρουάριος 2012 στις 17:20: Πολύ καλή η αφιέρωσή σου.

Και εδώ μου δίνεται η ευκαιρία να γράψω κάτι που έχω γράψει και σε κάποιο φόρουμ: Κάποτε οι άνθρωποι του πνεύματος έβγαζαν μανιφέστα για την πολιτική κατάσταση, σε εποχές που δεν υπήρχε τόσο ανάγκη όπως σήμερα.

Σήμερα όμως που ο τόπος και ο λαός περνούν τόσα, που είναι οι άνθρωποι αυτοί;

Χαίρομαι για την δική σου ευαισθησία, αλλά οι υπόλοιποι τί να έγιναν άραγε;

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 8 Φεβρουάριος 2012 στις 15:22: Φίλη και φίλοι, πολλές ευχαριστίες για τις μεστές τοποθετήσεις σας! Το παραθύρι της Μάρπησσας είναι απλώς η δίοδος για τους προβληματισμούς μας -τόσο τους δικούς μου και του Γραμματικάκη όσο και τους εξαιρετικούς δικούς σας!