Αρπακτικά Πουλιά πού συναντάμε στην Ελλάδα

[Giorgos Tsoumpas Photography]

Φίλοι μου,
στην συζήτηση αυτήν,θα σας παρακαλούσα να τοποθετούμε Φωτογραφίες από τα Άγρια Αρπακτικά Πουλιά πού συναντάμε στην Ελλάδα και να κάνουμε και μία σύντομη περιγραφή αυτών.
Έτσι θα δημιουργήσουμε,μία πολύ όμορφη βιβλιοθήκη με την φωτοθήκη της,η οποία θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για όλα τα μέλη μας και τούς επισκέπτες μας.

[Giorgos Tsoumpas Photography]

ΒΡΑΧΟΚΙΡΚΙΝΕΖΟ ( Falco Iinnunculus)

Είδος γερακιού που φωλιάζει σε όλη τη χώρα σε σηµαντικούς, για αρπακτικό που είναι, αριθµούς. Ταξιδεύοντας στην ύπαιθρο πιθανόν να το συναντήσουµε ήτε να πετά χαρακτηριστι­κά επιτόπου, ήτε καθισµένο σε κάποιο δέντρο, στηµένο σε τηλεφωνικό στύλο κατά µήκος της εθνικής οδού ή πάνω στους βράχους, όπως λέει και το όνοµά του.
Δεν ξεπερνά τα 34 εκατοστά ενώ ξεχωρίζει για τις µυτερές φτερούγες του και τη µακριά, λεπτή ουρά που είναι στην άκρη στρογγυλεµένη. Το φτέρωµα του αρσενικού είναι στο πάνω µέρος καστανοκόκκινο µε µαύρες κηλίδες και στο κάτω µέρος ωχρο­κάστανο µε σκούρα καφετιά οτίγµατα. Γκρίζο το κεφάλι και η ουρά, που καταλήγει σε πλατιά µαύρη ταινία µε άσπρο φτέρωµα στην άκρη. Το θηλυκό Βραχοκιρκίνεζο έχει επίσης καστανοκόκκινο φτέρωµα αλλά µε πυκνές γραµµές αντί για κηλίδες στο πάνω µέρος και ραβδωτή ουρά ενώ απουσιάζουν οι γκρίζες επιφάνειες. Τα νύχια του γερα­κιού αυτού είναι µαύρα και το ράµφος του γαµψό.
Αν και κάπως µεγαλύτερο, το Βραχοκιρκίνεζο µοιάζει µε το Κιρκινέζι. Μάλιστα, τα θηλυκά είναι τόσο όµοια ώστε ο διαχωρισµός τους αποτελεί πραγµατικό πονοκέφαλο ακόµα και για έµπειρους παρατηρητές. Το Βραχοκιρκίνεζο προτιµάει τα ανοιχτά µέρη, αγρούς, ακτές, βουνοπλαγιές αλλά θα το συναντήσουµε και κοντά σε πόλεις. Όταν κυνηγάει τη λεία του, πετάει σε ύψος 7-12 µέτρων, συνήθως επιτόπου, µέχρι να εντο­πίσει την τροφή του οπότε γέρνει απότοµα προς τα κάτω και ορµάει πάνω σε ποντι­κούς, σκαθάρια και ερπετά. Η κραυγή του θα ακουστεί πιο έντονη την περίοδο του ζευγαρώµατος, ένα διαπεραστικό «κλΙ,κλΙ,κλι» που επαναλαµβάνεται. Διαλέγει παλιές φωλιές καρακάξας και κουρούνας για να γεννήσει τα αβγά του, συνολικά 3-6, που κλωσσά το θηλυκό επί 27-29 ηµέρες. Τα νεογέννητα δέχονται τη φροντίδα των γονιών τους και θα πετάξουν µόλις συµπληρώσουν 27-32 ηµέρες ζωής.

[Giorgos Tsoumpas Photography]

ΜΑΥΡΟΚΙΡΚΙΝΕΖΟ (Falco vespertinus)

Μεταναστευτικό γεράκι, ξεχειμωνιάζει στη Νότια Αφρική.Στην Ελλάδα το συναντάμε κατά την ανοιξιάτικη και φθινοπωρινή μετανάστευση, σε καλλιέργειες και πεδινές περιοχές. Φωλιάζει σε δένδρα στα τέλη Απριλίου . Οι νεοσσοί παραμένουν στη φωλιά για περίπου 30 μέρες και ανεξαρτοποιούνται πλήρως μετά από δύο εβδομάδες.

[Giorgos Tsoumpas Photography]

ΟΡΝΙΟ(Gyps fulvus)

Το όρνιο είναι ένας μεγάλος γύπας. Ζει σε ανοικτές ορεινές περιοχές. Πετά και τρώει σε ομάδες. Συνήθως αναπαράγεται σε αποικίες. Φωλιάζει σε βράχια και σπανιότερα σε δένδρα. Τρέφεται με ψοφίμια. Δυσκολεύεται να πετάξει εξαιτίας του μεγάλου βάρους, γι’ αυτό χρειάζεται πρώτα να τρέξει. Η ζωή του εξαρτάται άμεσα από την κτηνοτροφία. Έτσι η εγκατάλειψη της παραδοσιακής κτηνοτροφίας, καθώς και η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων αποτελούν τη σημαντικότερη απειλή του.

Αναγνώριση: Έχει το χαρακτηριστικό σχήμα του γύπα. Το χρώμα είναι καστανογκρί έως καστανοκίτρινο. Οι φτερούγες πολύ μεγάλες με μαύρες ταινίες στις άκρες. Το κεφάλι είναι άσπρο και γυμνό από φτέρωμα. Το μήκος του φθάνει το 1 μ. Το άνοιγμα των φτερούγων είναι τριπλάσιο.

[Giorgos Tsoumpas Photography]

ΗΧΟΣ ΒΡΑΧΟΚΙΡΚΙΝΕΖΟΥ

Giorgos Tsoumpas είπε:

ΒΡΑΧΟΚΙΡΚΙΝΕΖΟ ( Falco Iinnunculus)

Είδος γερακιού που φωλιάζει σε όλη τη χώρα σε σηµαντικούς, για αρπακτικό που είναι, αριθµούς. Ταξιδεύοντας στην ύπαιθρο πιθανόν να το συναντήσουµε ήτε να πετά χαρακτηριστι­κά επιτόπου, ήτε καθισµένο σε κάποιο δέντρο, στηµένο σε τηλεφωνικό στύλο κατά µήκος της εθνικής οδού ή πάνω στους βράχους, όπως λέει και το όνοµά του.
Δεν ξεπερνά τα 34 εκατοστά ενώ ξεχωρίζει για τις µυτερές φτερούγες του και τη µακριά, λεπτή ουρά που είναι στην άκρη στρογγυλεµένη. Το φτέρωµα του αρσενικού είναι στο πάνω µέρος καστανοκόκκινο µε µαύρες κηλίδες και στο κάτω µέρος ωχρο­κάστανο µε σκούρα καφετιά οτίγµατα. Γκρίζο το κεφάλι και η ουρά, που καταλήγει σε πλατιά µαύρη ταινία µε άσπρο φτέρωµα στην άκρη. Το θηλυκό Βραχοκιρκίνεζο έχει επίσης καστανοκόκκινο φτέρωµα αλλά µε πυκνές γραµµές αντί για κηλίδες στο πάνω µέρος και ραβδωτή ουρά ενώ απουσιάζουν οι γκρίζες επιφάνειες. Τα νύχια του γερα­κιού αυτού είναι µαύρα και το ράµφος του γαµψό.
Αν και κάπως µεγαλύτερο, το Βραχοκιρκίνεζο µοιάζει µε το Κιρκινέζι. Μάλιστα, τα θηλυκά είναι τόσο όµοια ώστε ο διαχωρισµός τους αποτελεί πραγµατικό πονοκέφαλο ακόµα και για έµπειρους παρατηρητές. Το Βραχοκιρκίνεζο προτιµάει τα ανοιχτά µέρη, αγρούς, ακτές, βουνοπλαγιές αλλά θα το συναντήσουµε και κοντά σε πόλεις. Όταν κυνηγάει τη λεία του, πετάει σε ύψος 7-12 µέτρων, συνήθως επιτόπου, µέχρι να εντο­πίσει την τροφή του οπότε γέρνει απότοµα προς τα κάτω και ορµάει πάνω σε ποντι­κούς, σκαθάρια και ερπετά. Η κραυγή του θα ακουστεί πιο έντονη την περίοδο του ζευγαρώµατος, ένα διαπεραστικό «κλΙ,κλΙ,κλι» που επαναλαµβάνεται. Διαλέγει παλιές φωλιές καρακάξας και κουρούνας για να γεννήσει τα αβγά του, συνολικά 3-6, που κλωσσά το θηλυκό επί 27-29 ηµέρες. Τα νεογέννητα δέχονται τη φροντίδα των γονιών τους και θα πετάξουν µόλις συµπληρώσουν 27-32 ηµέρες ζωής.

[Manos Papadomanolakis]

πολυ ομορφη ιδεα Γιωργο!