{Το δάσος και το σταυροδρόμι}

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κάποτε σ΄ ένα δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ
λυπόμουν γιατί να πάρω και τους δυο τους δρόμους δε γινόταν,
Ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ ώρα
και κοίταζα πέρα τον έναν, ως το μακρινό σημείο που έγερνε
και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν.
Ύστερα, δίκαια κι ωραία, πήρα, αποφασισμένος,
τον άλλο δρόμο, κι ίσως να ήτανε και τυχερός
μιας κι ήτανε απάτητος, χορταριασμένος·
Αν και εκεί μπροστά μου ήτανε φθαρμένος·
Στην αρχή τους ήταν όμοιοι και οι δυο.
Όμοιοι απλώνονταν μπροστά μου εκείνο το πρωί
Ώ …. άφησα τον πρώτο για μια άλλη μέρα!
Επειδή όμως ήξερα πως ο ένας δρόμος σε άλλον οδηγεί
αμφέβαλλα αν ποτέ μου θα μπορούσα να γυρίσω πίσω.
Σε κάποιο τόπο θα το λέω μετά από καιρό αναστενάζοντας,
πως σ' ένα δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, κι εγώ,
πήρα τον δρόμο τον λιγότερο πεπατημένο, κι αυτό
έκανε όλη τη διαφορά.


ROBERT FROST