Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;*- Η πίκρα του ανεκπλήρωτου...

------
Για αλλού ξεκίνησα όταν σκέφτηκα να γράψω το προλόγισμα της ανάρτησής μου κι αλλού η ζέουσα καθημερινότητα, με την παγκοσμιοποίηση της ενημέρωσης στα κάθε είδους τεκταινόμενα,με οδηγησε…
Κλείνοντας τα μάτια και τ’ αυτιά μου στη φρενήρη, ως πριν λίγες ώρες, ατμόσφαιρα της τοπικής έντονης καρναβαλικής ευτυχισμένης μακαριότητας, περιπλανήθηκα, με την ατίθαση φαντασία μου -δε φταίω εγώ, η φαντασία μου τα φταίει- σε μια ιλιγγιώδη παράσυρσή μου από την αυτού εξοχότητα κορο(ω)νο(α)ϊό, στην Κίνα, στην Κορέα, στην Ιταλία, γενικά σ’ όλη την υφήλιο, που συνταράσσεται από την ανεπιθύμητη φονική παρουσία του, με μια στάση πνευματικής ξεκούρασης στην, απρόσβλητη ακόμα, Αλεξάνδρεια, τόπο γέννησης και θανάτου του σημαντικού Έλληνα "Αλεξανδρινού" ποιητή, του Καβάφη, -έχω την ευτυχία να έχω επισκεφτεί το σωζόμενο σπίτι του- μελετώντας, για μια ακόμα φορά, το, με έντονα στοιχεία θεατρικότητας, ποίημά του “Περιμένοντας τους Βαρβάρους”, που με τον περίτεχνο ποιητικό διάλογό του σε οδηγεί step by step, σε μια κλιμακούμενη αγωνιώδη αναμονή-προσμονή δικαίωσης, με τελική κατάληξη τη διάψευση της προσδοκίας…
Και για να προσγειωθώ στο τοπικό καρναβαλικό σήμερα, με την εναγώνια αναμονή της σημερινής Κυριακής, που θα σήμαινε την αποκορύφωση της προσδοκίας, του ξεφαντώματος, της ευωχίας χιλιάδων καρναβαλιστών και καρναβαλόφιλων, έρχεται ο απροσκάλεστος κ. Κορονοϊός να σημάνει, και με τον νόμο, την ακύρωση των προγραμματισμών, βροντοφωνάζοντας σιωπηρά, αλλά χαιρέκακα, finito la musica passato la fiesta !!!
Τέρμα τα καρναβάλια για φέτος, σε αδράνεια οι χιλιάδες πιστοί του τοπικού θεσμού, στον αέρα οι προετοιμασίες και τα έξοδα εκατομμυρίων, ενεός η ελπίζουσα σε αναζωογόνηση τοπική οικονομία, κι εγώ, με τα όνειρά μου να το παίξω –τρομάρα μου- για μια ακόμα φορά φωτογράφος εντυπωσιάζοντάς σας, έμεινα με τη …φωτογραφική μηχανή μου στο χέρι, στην παγερή εγκατάλειψή μου, στην εφιαλτική μοναξιά, στην ασύνορη απελπισία, ατενίζοντας τα …καλλιτεχνικά όνειρά μου να απομακρύνονται ως έπεα πτερόεντα…
"Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους:", αναρωτήθηκα στoν τίτλο μου, δανειζόμενος τους επιλογικούς αποφθεγματικούς στίχους του ποιήματος του Καβάφη, που εκφράζουν επιγραμματικά την απογοήτευση των πολιτών για την ανυπαρξία βαρβάρων, την, απότομη αλλά όχι απροσδόκητη, διάψευση της προσδοκίας του φευγιού τους από την κατάσταση της πλήξης και της παρακμής, με εφαρμογή, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και σε ατομικό, καθώς εκφράζει την αδήριτη ανάγκη των ανθρώπων των πνιγμένων στο λαβύρινθο των υποχρεώσεων και των ευθυνών, να επιστρέψουν σε μια αμφιλεγόμενη πρότερη ανθρωπινότερη κατάσταση “ήπιας βαρβαρότητας”, εκεί που η ζωή ήταν ουτοπικά απλή, ήρεμη και ο άνθρωπος μπορούσε να απολαύσει, μέσα από τη δημιουργική ασάφεια της βαρβαρότητά της, την κάθε στιγμή της, γνήσια, αυθεντικά, ανέμελα (αποκριάτικα, καρναβαλικά, και για να το συσχετίσω και με τα τοπικά), απαντώντας πάλι με Καβάφη:
"Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις"…
------
*Θερμή παράκληση: Όπου "βάρβαροι" αντικαταστήστε τη λέξη με τις λέξεις καρναβάλια, καρναβαλιστές, καρναβαλόφιλους, μασκαράδες κάθε είδους, που ευδοκιμούν πλούσια στις μέρες μας, και μετά τις αποκριές…
------
H φωτογραφία μου –απτό δείγμα της πολυπολιτισμικότητας του καρναβαλιού της Πάτρας μας- από την τελευταία παρέλαση του “Kαρναβαλιού των Μικρών”, που, ενώ προμήνυε θετικά την πλέον εντυπωσιακή συνέχεια στην τελική φάση της αποκορύφωσης του Καρναβαλιού μας, δέχτηκε τη ματαίωση, λόγω του γνωστού μη αναμενόμενου, "κορονοϊοϊκού" κινδύνου…
------
Με την ευκαιρία, καλό μήνα, φίλες και φίλοι, με πλούσια ανθοφορία και στην καρδιά μας !!!
------