"Φωτογραφικό Ταξίδι"

Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας

------
…από την, αείμνηστη πια, Κική Δημουλά-ταπεινή ανάρτηση στη μνήμη της :

“Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ευτυχία.
Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε.
Ότι τάχα ήρθε, αλλά εγώ είχα το νου μου σε τούτο και σε κείνο, ενώ εκείνη με περίμενε σε τούτο και σε κείνο, κι όπως μου τα προσδιόρισε, με περίμενε σε πράγματα αδύνατα να συμβούν, εκεί ακριβώς δηλαδή που είχα το νου μου.
Κι αυτός ήτανε, λέει, ο λόγος που την προσπέρασα.
Άλλοτε πάλι, επιμένει πως ήρθε, στάθηκε λέει έξω από κάτι ιστορίες, στις οποίες εγώ είχα ήδη μπεί μέσα, είχε τη διάθεση να πηδήξει από το παράθυρο και να μπεί, αλλά ήταν τόσο υπερυψωμένη η δυσπιστία μου που δεν το τόλμησε.
Άλλη δικαιολογία, τραβηγμένη από τα μαλλιά, πως εγώ χτύπησα πολύ σιγά την πόρτα της και δε με άκουσε ή ότι χτύπησα πολύ δυνατά την πόρτα της, φοβήθηκε και δεν μου άνοιξε, και τι ψεύτρα, Θεέ μου, ότι χτύπησα λάθος τη διπλανή της πόρτα και βλέποντάς με να καθυστερώ, συνεπέρανε ότι το λάθος μου βγήκε σε καλό και δεν ήθελε να το διακόψει.
Μου έχει απαριθμήσει μία μία τις στιγμές με το όνομά τους, που την περιείχαν, λέει, αλλά εγώ θυμάμαι μόνο τι φόβο είχα μην τις χάσω.
Βλέπεις; μου λέει η κουτοπόνηρη, αν δεν ήμουνα εγώ εκεί μέσα, σ” αυτές τις στιγμές, γιατί θα φοβόσουν μην τις χάσεις, τι σ’ ένοιαζε; Άρα ήρθα.
Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να συναντηθούμε σε κάποιο φωτεινό μέρος, είτε στις κάποιες έξι των απογευμάτων είτε στις κάποιες οκτώ των δειλινών που έχουνε πιο φρόνιμο φως, κι εγώ να περιμένω, να την περιμένω με τις ώρες και πού να φανεί.
Και με τι θράσος να εμφανίζεται μετά στα όνειρά μου, να μου ζητάει συγνώμη που δεν ήρθε, γιατί είχε χάσει κάποιον δικό της κι ήτανε στις μαύρες της, ή και μου επιτίθεται πως ενώ ήρθε, ενώ περίμενε εκεί μέσα με στις ώρες της αναμονής μου, εγώ δεν την αναγνώρισα και δεν φταίει αυτή.
Είδα κι έπαθα να μην έχω την ανάγκη της. Και τώρα που παλεύοντας τα κατάφερα, έρχεται και μου δίνει συγχαρητήρια, πως αυτό ακριβώς, ότι δεν έχω την ανάγκη της, αυτό είναι ευτυχία.
Άπιαστη σου λέω.”
-------
Και το αποκορύφωμα του ήθους της μεγάλης δημιουργού, που σήμερα θρηνούμε τη δυσαναπλήρωτη απώλειά της-μάθημα σεμνότητας για τους όποιους υπερόπτες του χώρου -προς θεού, δεν εννοώ τον χώρο του "Φ.Τ"- τους αυτοαποκαλούμενους λογοτέχνες-ποιητές:

“Κυλώ και, όσο πλησιάζω στις εκβολές, όλο και ονειρεύομαι ότι θα μου πετάξει η ποίηση ένα σωσίβιο ποίημα. Δεν νιώθω δημιουργός. Πιστεύω ότι είμαι ένας έμπιστος στενογράφος μιας πολύ βιαστικής πάντα ανησυχίας, που κατά καιρούς με καλεί και μου υπαγορεύει κρυμμένη στο ημίφως ενός παραληρήματος, ψιθυριστά, ασύντακτα και συγκεκομμένα, τις ακολασίες της με έναν άγνωστο τρόπο ζωής”.
(«Αντεύχομαι»-περιέχεται στο βιβλίο της «Εκτός σχεδίου»)
------
υ.γ. Κι εγώ ο ταλαίπωρος νόμιζα ότι έχω την ανάγκη της ευτυχίας, και γι' αυτή την ανάγκη στροβιλιζόμουν και στροβιλίζομαι ακόμα στο μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας.
Άπιαστη, σου λέω...
------
Σημ.Η φωτογραφία της Κικής Δημουλά, ελεύθερη από το διαδίκτυο, με φόντο της σύνθεσης, σημειολογικά, την εμβληματική Γέφυρά μας (σύνορο του Πατραϊκού με τον Κορινθιακό -ποιητική αδεία για την περίπτωσή μας, σύνορο ζωής και θανάτου- και συνδετήρια υπερθαλάσσια οδός Μω(ο)ριά και Ρούμελης -καταπώς λέμε γης και ουρανού-) και τη σχετική επεξεργασία στο DG Photo, δικά μου.
------

Προβολές: 103

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"

Σχόλιο από τον/την Ted Athan-asopoulos στις 24 Φεβρουάριος 2020 στις 23:24

Τιμητική η συμμετοχή σας, φίλες και φίλοι, στη φτωχή ανάρτησή μου -ελάχιστος φόρος τιμής στην κορυφαία Ελληνίδα ποιήτρια, τη σεμνή υπηρέτη της λογοτεχνίας, την πολυβραβευμένη ακαδημαϊκό, την "αγαπητή για την αναγνωρισιμότητα της ποίησής της, που άνθισε στο έδαφος της καθημερινότητας, της γυναίκας, της συναισθηματικής απώλειας, της ματαίωσης".
Από εκεί ψηλά, θα έχει την ευκαιρία και τον χρόνο, να μελετήσει, ανάμεσα στα τόσα άλλα, τη βαθύτερη έννοια της "Πλάνης", στην οποία οφείλει, όπως είχε ομολογήσει, επειδή "είναι αυτή που κατατρόπωσε το τελεσίδικο ρήμα "αποκλείεται", αυτή που μετατρέπει τις δύσμορφες καταστάσεις σε καλλίμορφες, αυτή που ανατρέπει τη θνητότητα όσων αγαπήσαμε". 
Κι εμείς την αγαπήσαμε και θα την αγαπάμε, ανατρέποντας τη θνητότητα, κατατροπώνοντας από τη μεριά μας το τρίτο πρόσωπο αυτού του άχαρου ρήματος "αποκλείεται"...
Σας ευχαριστώ θερμά.
Ted

Σχόλιο από τον/την Croli στις 23 Φεβρουάριος 2020 στις 15:39

Nice idea + dedication, dear Ted!! Well done!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΓΓΈΛΗΣ στις 23 Φεβρουάριος 2020 στις 14:12

Πολύ ωραία δημιουργία και αφιέρωση Θοδωρή!

Σχόλιο από τον/την Christos Christodoulou στις 23 Φεβρουάριος 2020 στις 13:59

Υπέροχη σύνθεση και εξαιρετική ανάρτηση/αφιέρωση φίλε Θοδωρή!!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 23 Φεβρουάριος 2020 στις 13:30

Ωραιότατη σύνθεση και αφιέρωση Θοδωρή !!!

Σχόλιο από τον/την katerina xatziavramoglou στις 23 Φεβρουάριος 2020 στις 0:43

... Όλοι οι αξιόλογοι φεύγουν πολύ τακτικά τελευταία, Θοδωρή...

πολύ ωραία η ανάρτησή σου, στη μνήμη της σπουδαίας ποιήτριας που άφησε το λογοτεχνικό της στίγμα στα Ελληνικά γράμματα!!! Καλό της ταξίδι, καλό παράδεισο!!!

Σχόλιο από τον/την ΔΙΟΝΥΣΗΣ στις 23 Φεβρουάριος 2020 στις 0:37

Πολύ ωραία ανάρτηση-αφιέρωση.

Χορηγοί

ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΣΕ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τηλ. 2321085880
PhotoSTAR.gr


ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ

Γυναικεία - Ανδρικά Υποδήματα

tsoumpas.gr

Γενέθλια

Σημερινά γενέθλια

Αυριανά γενέθλια

© 2024   Created by G.D.Christoloukas.   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης