Ο ΚΥΡ ΜΑΝΩΛΗΣ

Σχόλιο

Σχόλιο από τον/την Γιώργης Α στις 1 Οκτώβριος 2011 στις 0:05

όμορφη καταγραφή!

Σχόλιο από τον/την ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΜΒΥΛΑΣ στις 30 Σεπτέμβριος 2011 στις 23:26

Γραφικός και πράος  ο κυρ Μανώλης.  Από τους τελευταίους εναπομείναντες παντοπώλες!!

Σχόλιο από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ στις 30 Σεπτέμβριος 2011 στις 20:50

Πολύ ωραίος ο κυρ-Μανώλης! Και το τυράκι στη ζυγαριά, δύναμη!

Σχόλιο από τον/την ΒΑΣΙΛΗΣ . Λ στις 30 Σεπτέμβριος 2011 στις 19:50

Όμορφη λήψη !!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Παπαϊωάννου στις 30 Σεπτέμβριος 2011 στις 19:48

Πολύ καλή!!

Σχόλιο από τον/την ΔΗΜΗΤΡΗΣ στις 30 Σεπτέμβριος 2011 στις 16:48

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΣΠΡΑ ΤΟΥ ΜΑΛΙΑ Η ΤΑ  ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ 

ΝΑ ΓΕΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΙΟ .ΠΕΡΑΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΜΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ Κ'ΑΛΛΑ,ΚΑΙ

ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΜΕ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΩ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ.

Σχόλιο από τον/την dimitra kirgiannaki στις 30 Σεπτέμβριος 2011 στις 16:40

ενας γερος..

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε
τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που
ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα
- τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του
γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι
αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

 

εγω προσωπικα ευχαριστω για αυτη τη φωτογραφια