Φόρουμ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - "Φωτογραφικό Ταξίδι"2024-03-29T15:03:49Zhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/groups/group/forum?groupUrl=crete-greece&feed=yes&xn_auth=noΠροέλευση των υφαντωνtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-22:2662096:Topic:16796082011-11-22T16:57:45.305ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p> </p>
<p>Εθνολογικά αποτελούν μια αδικαιολόγητη εξαίρεση μέσα στη διαδικασία της λαϊκής διακοσμητικής.</p>
<p>Στα κρητικά υφαντά δεν έχουμε μεμονωμένα σχέδια αλλά ολόκληρες συνθέσεις γεωμετρικών σχεδίων και χρωμάτων περίπλοκες και απόλυτα εναρμονισμένες.<br></br>Δεν είναι υπερβολή να υποθέσουμε ότι ο διάκοσμος αυτός όχι μόνο προέρχεται από το Βυζάντιο</p>
<p>αλλά και ότι σχεδιάστηκε σε εργαστήρια της Αυτοκρατορικής αυλής από πρωτομάστορες,</p>
<p>ανθρώπους καλλιτεχνικά ευαίσθητους αλλά και πολύ…</p>
<p> </p>
<p>Εθνολογικά αποτελούν μια αδικαιολόγητη εξαίρεση μέσα στη διαδικασία της λαϊκής διακοσμητικής.</p>
<p>Στα κρητικά υφαντά δεν έχουμε μεμονωμένα σχέδια αλλά ολόκληρες συνθέσεις γεωμετρικών σχεδίων και χρωμάτων περίπλοκες και απόλυτα εναρμονισμένες.<br/>Δεν είναι υπερβολή να υποθέσουμε ότι ο διάκοσμος αυτός όχι μόνο προέρχεται από το Βυζάντιο</p>
<p>αλλά και ότι σχεδιάστηκε σε εργαστήρια της Αυτοκρατορικής αυλής από πρωτομάστορες,</p>
<p>ανθρώπους καλλιτεχνικά ευαίσθητους αλλά και πολύ έμπειρους τεχνίτες, γνώστες της γεωμετρίας.</p>
<p>Το πιθανότερο είναι ότι τα γεωμετρικά υφαντά ήρθαν στην Κρήτη το 1092 με τους 12 βυζαντινούς άρχοντες και τις οικογένειές τους.Τα πρότυπα σχέδια μεταβιβάστηκαν από γενιά σε γενιά, οι άρχοντες πλήθεναν και τα σχέδια πέρασαν στο λαό και αποτέλεσαν έτσι παράδοση και λαϊκή κληρονομιά για τις υφάντρες της Κρήτης στους επόμενους αιώνες, και το κοινό καλλιτεχνικό απόθεμα του τόπου.<br/>Όλες οι γυναίκες αντλούν από το ίδιο απόθεμα, και παρόλο που καθεμιά τους μπορεί να πιστεύει πως δημιουργεί κάτι καινούργιο, στην πραγματικότητα η εφευρετικότητά της περιορίζεται σε μικρές παραλλαγές των θεμάτων της παράδοσης.</p>
<p>Δημιουργία εντελώς νέα και πρωτότυπη δεν υπάρχει στην παράδοση της υφαντικής, ούτε και στη λαϊκή τέχνη γενικότερα. Γιατί είναι πολύ δύσκολο, ακατόρθωτο σχεδόν, για το λαϊκό άνθρωπο να ξεπεράσει τους περιορισμούς που του επιβάλλει η καλλιτεχνική παράδοση του τόπου του, περιορισμούς τεχνικής, ύφους, έκφρασης, τεχνοτροπίας.<br/>Γι’ αυτό πιστεύουμε πως στα υφαντά που συνανταμε στην Κρήτη, και που χρονολογούνται από τις αρχές του 19ου αιώνα, διατηρήθηκαν τα βυζαντινά σχέδια των Κομνηνών. Είναι ένα γεγονός που προκαλεί το δέος και παράλληλα αποτελεί μια σημαντικότατη ανακάλυψη τεκμηρίων του βυζαντινού πολιτισμού του 11ου αιώνα.</p>
<p class="contentText">Τα υφαντά με γεωμετρικό διάκοσμο υφαίνονται σ’ ολόκληρη την Κρήτη, με παραλλαγές και ιδιαιτερότητες για την κάθε περιοχή.</p>
<p class="contentTextWide">Με γεωμετρικά σχέδια κοσμούνται τα υφαντά που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες και τον στολισμό του σπιτιού, όπως τα διάφορα <em><span style="color: #800080;">κλινοσκεπάσματα, οι πάντες για τον τοίχο, τα καλύμματα του καναπέ</span></em> κ.λ.π., καθώς και υφαντά απαραίτητα για τις εκτός σπιτιού εργασίες, όπως οι "σιντζαντέδες" που έριχναν πάνω στα ζώα, <span style="color: #800080;"><em>οι ντρουβάδες και οι βούργιες</em></span> που μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν από τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της Κρήτης.</p>
<p>Λόγω της χρήσης τους, τα υφαντά με γεωμετρικό διάκοσμο είναι κατά κανόνα μάλλινα και για την ακρίβεια μαλλοβάμβακα: τα υφάδια, που παίζουν και τον βασικό ρόλο, είναι από μαλλί, ενώ τα στημόνια που λειτουργούν σαν στοιχεία σύνδεσης, είναι από βαμβάκι.</p>
<p> </p> Ιστορία της Κρητικής Κεραμικήςtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-18:2662096:Topic:16617202011-11-18T21:20:16.664ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p><span style="color: #800080;"><em>10ος - 20ος ΑΙΩΝΑΣ</em></span></p>
<p><span style="color: #800080;"><em>Δεύτερη Βυζαντινή περίοδος 961-1205</em></span><br></br>Ελάχιστες αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν γίνει στην Κρητική ύπαιθρο για την περίοδο αυτή και γενικά είναι πολύ περιορισμένες. Υποθέτουμε ότι μεταξύ 800 και 961 η μεγάλη παρακμή της οικονομίας στη Μεγαλόνησο καθώς και η Αραβοκρατία συρρίκνωσαν την παραγωγή πάσης φύσης προϊόντων και επομένως την κεραμική. Τοποθετούμε στην περίοδο αυτή…</p>
<p><span style="color: #800080;"><em>10ος - 20ος ΑΙΩΝΑΣ</em></span></p>
<p><span style="color: #800080;"><em>Δεύτερη Βυζαντινή περίοδος 961-1205</em></span><br/>Ελάχιστες αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν γίνει στην Κρητική ύπαιθρο για την περίοδο αυτή και γενικά είναι πολύ περιορισμένες. Υποθέτουμε ότι μεταξύ 800 και 961 η μεγάλη παρακμή της οικονομίας στη Μεγαλόνησο καθώς και η Αραβοκρατία συρρίκνωσαν την παραγωγή πάσης φύσης προϊόντων και επομένως την κεραμική. Τοποθετούμε στην περίοδο αυτή αντικείμενα με παχιές παρειές, χωρίς κανένα διάκοσμο, χωρίς υάλωμα, με λιασμένες παρειές στο νωπό δοχείο με κάποιο βότσαλο.</p>
<p>Από τμήματα αγγείων συμπεραίνουμε ότι εξακολουθούν να κατασκευάζονται απλουστευμένες μορφές της πρώτης βυζαντινής περιόδου που ανάγονται στην αρχαιότητα. <br/>Τον 10ο με 12ο αιώνα η κεραμική που παρατηρείται στην Επαρχία είναι εγχώριας παραγωγής, όμοια με τους προγενέστερους αιώνες, με την εμφάνιση, ολοένα και πιο πυκνά, εισαγόμενη από το Βυζάντιο εφυαλωμένη κεραμική με το χαρακτηριστικό διάκοσμο της εποχής.</p>
<p>Τον 12ο αιώνα τα κρητικά αγγεία bisquit έχουν εκλεπτυστεί και ορισμένες μορφές μιμούνται αιγαιοπελαγίτικα πρότυπα που κυκλοφορούν ευρέως στη βυζαντινή επικράτεια.</p>
<p>Παράλληλα εμφανίζονται ανοιχτά δοχεία, με παχύ και κοντό πόδι, εφυαλωμένα, μονόχρωμα καφέ σκούρα ή πράσινα σκούρα, εγχώριας παραγωγής, που πιθανόν έχουν τελετουργική χρήση γιατί τα όστρακά τους συναντώνται στην περιφέρεια παλαιών εκκλησιών.<br/>Συμπτωματικά έχουν βρεθεί δοχεία προερχόμενα από την Αίγυπτο και από την Λιβύη.</p>
<p><span style="color: #800080;"><em>Ενετοκρατία 1205-1645</em></span></p>
<p class="contentTextWide">Σε μια <b><a name="kw2" id="kw2">πρώτη περίοδο</a></b> έντονων εχθροπραξιών (1205-1300) η παραγωγή κεραμικών συρρικνώνεται ή μένει στάσιμη.</p>
<p class="contentTextWide">Στη <b><a name="kw3" id="kw3">δεύτερη περίοδο</a></b> (1300-1460) που το τέλος της συμπίπτει με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, η εγχώρια κεραμική αποκτά μια νέα δύναμη σε πλήθος μορφών και σε διάκοσμο.</p>
<p class="contentTextWide">Τα μικρά δοχεία bisquit αρχίζουν και διακοσμούνται με αργιλώδεις χρώμα που ανάλογα το ψήσιμο έχει κόκκινη έως σκούρα καφέ απόχρωση. Ο διάκοσμος είναι ιδιαίτερα λιτός και αποτελείται από παράλληλες γραμμές, δικτυωτά πλέγματα κ.α. Τα μεγάλα δοχεία bisquit, όπως πιθάρια, λεκάνες, κυψέλες, γούρνες κ.α., πολλαπλασιάζονται σε διάφορα μεγέθη και διάφορες χρήσεις, ενώ αρχίζουν και διακοσμούνται με εγχάρακτα ή σταμπωτά σχέδια.</p>
<p class="contentTextWide">Στην περίοδο αυτή εμφανίζεται και ευδοκιμεί η κρητική εφυαλωμένη παραγωγή πιάτων (πινάκια), λεκανών, κανατιών κ.α. με λεπτές και απαλές αποχρώσεις πράσινου, κίτρινου και πιτσιλιές καστανού σε φόντο άσπρου μπαντανά. Ο εικαστικός διάκοσμος είναι γεωμετρικός με δικτυωτές παραστάσεις, σπείρες, πέταλα ανθών κ.α. Δημιουργείται με ένα λεπτό χάραγμα του δοχείου, πάνω στο μπαντανά και στο χρώμα και παίρνει μία σκούρα απόχρωση μετά το ψήσιμο του υαλώματος.</p>
<p class="contentTextWide">Ο διάκοσμος των κρητικών εφυαλωμένων αγγείων διαφέρει από αυτόν της Πελοποννήσου, της Κύπρου και της Μικρά Ασίας.</p>
<p class="contentTextWide">Η <b><a name="kw4" id="kw4">τρίτη περίοδος</a></b> (1460-1645) χαρακτηρίζεται σε μια πρώτη φάση, έως το 1550, από έντονη ακμή της κεραμικής.</p>
<p class="contentTextWide">Οι μεγάλες μορφές, κυρίως τα πιθάρια, διακοσμούνται συχνά με σφραγιδοκύλινδρο που δημιουργεί περιμετρικές ζώνες, με διάφορα διακοσμητικά στοιχεία. Τα εφυαλωμένα δοχεία αυξάνουν σε ποσότητα μορφών και διαδίδονται ευρέως στις επαρχίες, η δε ποιότητα κατασκευής βελτιώνεται συνεχώς.</p>
<p class="contentTextWide">Στη δεύτερη φάση (1550-1645) αρχίζει η παρακμή, κυρίως στα εφυαλωμένα δοχεία, με απλούστευση έως και εξαφάνιση του εγχάρακτου διακόσμου, ενώ ο έγχρωμος γίνεται πιο απαλός και διαχέεται σε όλη την επιφάνεια. Αυτή η καμπή οφείλεται πιθανότατα, μετά την άλωση της Κύπρου από τους Τούρκους (1570), στη διάχυτη ανασφάλεια που επικρατεί σε όλες της Ενετικές Κτήσεις με την προέλαση των Οθωμανών.</p>
<p><span style="color: #800080;"><em>Τουρκοκρατία 1645-1898</em></span></p>
<p class="contentTextWide">Σε μια πρώτη φάση (1645-1770) τα bisquit με αργιλικό διάκοσμο συνεχίζουν να υφίστανται αλλά τα εφυαλωμένα αρχίζουν να σπανίζουν και διακοσμούνται μόνο από ένα απαλό ανοιχτό πράσινο χρώμα. Παράλληλα εισάγονται από τη Ρόδο εφυαλωμένα δίχρωμα χαρακτηριστικά πιάτα.</p>
<p class="contentTextWide">Τα μεγάλα αγγεία, ιδιαίτερα τα πιθάρια, συνεχίζουν την ακμή τους εξαιτίας της μεγάλης παραγωγής λαδιού τον 18ο αιώνα. Ο διάκοσμος όμως μειώνεται.</p>
<p class="contentTextWide">Στη δεύτερη φάση της τουρκοκρατίας (1770-1898) οι συνεχείς ένοπλες επαναστάσεις των Κρητικών έναντι του κατακτητή δημιουργούν μια βαθιά κοινωνική και οικονομική αστάθεια. Έπεται μεγάλη συρρίκνωση της πάσης φύσης παραγωγής. Το επίπεδο διαβίωσης χαρακτηρίζεται από τα απόλυτα απαραίτητα για την επιβίωση. Τα εφυαλωμένα δοχεία παύουν να κατασκευάζονται και τα άλλα είδη υπάρχουν στις απλούστερές τους μορφές.</p>
<p><em><span style="color: #800080;">Ο 20ος αιώνας, η απελευθέρωση και η επανένωση με την Ελλάδα (1898-2006)</span></em></p>
<p class="contentTextWide">Η πρώτη περίοδος (1898-1960) θα είναι αυτή της αναγέννησης της παραδοσιακής κεραμικής.</p>
<p class="contentTextWide"> Ιδιαίτερα με τη νέα ανάκαμψη της οικονομίας, την ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων και του χρήματος, οι ανάγκες σε δοχεία αυξάνουν. Τα πιθάρια, οι κυψέλες, οι λεκάνες, οι στάμνες κ.α. θα έχουν μεγάλη άνθηση. Τα μικρά αντικείμενα απεναντίας θα μειωθούν σιγά σιγά και θα αντικατασταθούν από νέα βιομηχανοποιημένα υλικά όπως το γυαλί, το αλουμίνιο, το σίδερο.</p>
<p class="contentTextWide">Από τον παραδοσιακό διάκοσμο διασώζονται ακόμα : η αποτύπωση με οδοντωτό τροχό, η χάραξη με μικρό και λεπτό χτένι και ένας απλουστευμένος αργιλικός διάκοσμος μόνο σε στάμνες.</p>
<p class="contentTextWide">Η δεύτερη περίοδο (1960-2006) συμπίπτει με τη μετακατοχική ριζική αλλαγή επιβίωσης σε μια Ελλάδα που σταθεροποίησε τα σημερινά σύνορα της μόνο το 1910!. Η Κρήτη, όπως άλλες μεθοριακές Περιφέρειες, διεισδύει στο σύγχρονο υλικό πολιτισμό. Το 1960 οι πλανόδιοι αγγειοπλάστες παύουν τις ετήσιες περιοδείες τους σε όλο το νησί και τα μικρά αγγειοπλαστικά κέντρα κλείνουν.</p>
<p class="contentTextWide">Τα μεγάλα κέντρα, όπως το Θραψανό και οι Μαργαρίττες, θα συνεχίσουν ακόμα έως το 1980 να παράγουν χρηστικά αντικείμενα, όπως δοχεία νερού, λεκάνες, γλάστρες, πιθάρια κ.α.</p>
<p class="contentTextWide">Από το 1980 και έως σήμερα επιδίδονται στη μαζική παραγωγή παραδοσιακών και μη δοχείων,</p>
<p class="contentTextWide"> για «τουριστική» ή διακοσμητική χρήση, που το μεγαλύτερο τους μέρος εξάγεται στη Δυτική Ευρώπη όπου, τα πιθάρια ιδιαίτερα, έχουν μεγάλη πέραση. Οι τεχνικές κατασκευής παραμένουν περίπου οι ίδιες,</p>
<p class="contentTextWide">όχι όμως οι πηλοί και το ψήσιμο στο καμίνι.</p>
<p class="contentTextWide">Η Κρήτη είναι η πιο πλούσια περιοχή της Ελλάδας σε ποσότητα και ποιότητα αργίλων.</p>
<p class="contentTextWide">Οι έμπειροι κεραμιστές αναγνωρίζουν τους αργίλους και τις ιδιότητές τους με το «μάτι» και με την αφή. Για την κατασκευή αγγείων χρησιμοποιούνται οι εξής άργιλοι:</p>
<p class="contentTextWide">· Το <b><a name="kw2" id="kw2">κοκκινόχωμα</a></b> , λεπτόκοκκος κόκκινος άργιλος που δημιουργεί αγγεία με λεπτή παρειά και μεγάλη αντοχή.</p>
<p class="contentTextWide"> Οι επιφάνειες είναι λείες χωρίς επεξεργασία.</p>
<p class="contentTextWide">· Τη <b><a name="kw3" id="kw3">λεπίδα</a></b> , συμπαγής και σκληρός άργιλος, πολύ κοινός στην Κρήτη και χρησιμοποιείται κατά κόρο σαν τελευταίο στρώμα στο χωμάτινο δώμα των οικιών γιατί είναι αδιαπέραστο από την βροχή.</p>
<p class="contentTextWide">Κατά κανόνα η λεπίδα έχει γκρίζο-μπλε χώμα και σπανιότερα κόκκινο σκούρο.</p>
<p class="contentTextWide">· Την <b><a name="kw4" id="kw4">κουμουλιά</a></b> , λεπτόκοκκος άργιλος ελαφρά κίτρινης απόχρωσης, με λεία επιφάνεια στα αγγεία.</p>
<p class="contentTextWide">Οι άργιλοι ποικίλουν πολύ σε σχέση με την ποιότητα και την ποσότητα άλλων φυσικών συστατικών που περιέχουν. Σε κάθε περίπτωση οι ιδιότητες τους είναι διαφορετικές και μεταφέρονται βεβαίως στα κεραμικά προϊόντα.</p>
<p class="contentTextWide">Οι παραδοσιακοί Κρητικοί κεραμιστές, μέσα από την πείρα χιλιετιών, χρησιμοποιούν αποκλειστικά τους τρεις προαναφερόμενους πηλούς, αυτούσιους ή με <b><a name="kw5" id="kw5">προσμίξεις</a></b> :</p>
<p class="contentTextWide">Το ποσοστό κυμαίνεται ανάλογα τις φυσικές ιδιότητες των πηλών, από 60% έως 80% λεπίδας και 20% έως 40% κοκκινόχωμα για τα πιθάρια.</p>
<p> </p>
<table cellspacing="0" border="0">
<tbody><tr><td colspan="2"><table width="640" cellspacing="0" border="0">
<tbody><tr><td valign="middle" style="width: 480px;"></td>
<td valign="top" style="text-align: right;"><p style="padding-bottom: 5px; margin: 0px; padding-left: 5px; padding-right: 15px; padding-top: 5px;"><a href="http://www.cretanethnologymuseum.gr/imke/html/gr/1064.html"></a> <a href="http://www.cretanethnologymuseum.gr/imke/html/gr/1071.html"></a> </p>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</td>
</tr>
<tr><td colspan="2" height="5"></td>
</tr>
<tr><td colspan="2" valign="top" style="width: 600px;"></td>
</tr>
</tbody>
</table>
<p> </p>
<p> </p> αποθηκευτικα έπιπλαtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-17:2662096:Topic:16578192011-11-17T21:16:31.814ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p><span style="color: #000000;"><span style="color: #800080;"><em>Τα αποθηκευτικά έπιπλα</em></span> <span style="color: #ffffff;">είναι απαραίτητα σε μια εύπορη κοινωνία για να φυλάσσονται τα πολλαπλά σκεύη μιας οικίας όπως τα υφάσματα και τα ρούχα, τα προϊόντα κατανάλωσης, τα σκεύη της κουζίνας και της τραπεζαρίας κλπ. Με τη βαθιά πτώχευση μέσα στην οποία βυθίστηκε η κρητική κοινωνία της υπαίθρου στη διάρκεια της τουρκοκρατίας (1640-1898) τα περισσότερα έπιπλα αυτού του είδους δεν ήταν πια…</span></span></p>
<p><span style="color: #000000;"><span style="color: #800080;"><em>Τα αποθηκευτικά έπιπλα</em></span> <span style="color: #ffffff;">είναι απαραίτητα σε μια εύπορη κοινωνία για να φυλάσσονται τα πολλαπλά σκεύη μιας οικίας όπως τα υφάσματα και τα ρούχα, τα προϊόντα κατανάλωσης, τα σκεύη της κουζίνας και της τραπεζαρίας κλπ. Με τη βαθιά πτώχευση μέσα στην οποία βυθίστηκε η κρητική κοινωνία της υπαίθρου στη διάρκεια της τουρκοκρατίας (1640-1898) τα περισσότερα έπιπλα αυτού του είδους δεν ήταν πια απαραίτητα. Με το πέρας των χρόνων τα έπιπλα της ενετοκρατικής περιόδου φθάρθηκαν και δεν αντικαταστάθηκαν. Για παράδειγμα πολλές οικογένειες φύλαγαν τον ιματισμό και τα διάφορα υφάσματα σε πιθάρια, που ήταν κατά πολύ πιο φθηνά από μια ντουλάπα. Πλην τις κασέλες και τις πιατοθήκες που δεν λείπουν από κανένα σπίτι, ελάχιστα αλλά αποθηκευτικά παλαιά έπιπλα σώζονται στην Κρήτη.</span></span></p>
<p><span style="color: #800080;"><em><strong>Η ντουλάπα</strong></em></span></p>
<p>είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο αποθηκευτικό έπιπλο στην κρητική επαρχία γιατί είναι μεγάλο και ακριβό σκεύος και δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες μιας κοινωνίας που διέρχεται την οικονομική εξαθλίωση της Τουρκοκρατίας. Τα ελάχιστα δείγματα που συναντήσαμε πρέπει να χρονολογούνται στον 18ο αιώνα. Είναι λιτές, από ξύλο πεύκου, με διάκοσμο που δημιουργούν προσθήκες ξύλινων κορνιζών στο επάνω και το κάτω μέρος του επίπλου</p>
<p>Στην Κρήτη υπερτερούν <span style="color: #800080;"><em><strong>τα μπαούλα</strong></em></span> γιατί είναι απλά και φτηνά έπιπλα από λευκό πεύκο. Δεν έχουν διάκοσμο και είναι λίγο μεγαλύτερων διαστάσεων από τις κασέλες. Προορίζονται για τα οικιακά υφάσματα και ενδύματα και τα βρίσκουμε τοποθετημένα στους ίδιους οικιακούς χώρους με την κασέλα.<br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Η κασέλα</strong></em></span> είναι το κατ’ εξοχήν αποθηκευτικό έπιπλο πολυτελείας, από σκληρό ξύλο καρυδιάς, ασφεντάμου κ.α. διακοσμημένο στην όψη του και σπανιότερα στα πλαϊνά. Στηρίζεται σε δυο στενόμακρα ακρινά πόδια και το καπάκι είναι πάντα ισόπεδο. Οι κρητικές οικιακές κασέλες διαφέρουν εντελώς από τις ταξιδιωτικές που είναι πολύ μικρότερες και συνήθως με κυρτό καπάκι. Χρησιμοποιείται για τη φύλαξη των υφασμάτων και των ενδυμάτων καθώς και πολύτιμων αντικειμένων και για τον λόγο αυτό ενισχύεται με κλειδαριά. Η κασέλα τοποθετείται σε δωμάτιο του ορόφου, όταν αυτός υπάρχει και στις ισόγειες οικίες σε κάποιο απόμερο σημείο. Εκτός από αποθηκευτικό έπιπλο χρησιμοποιείται στις πολύτεκνες οικογένειες για κρεβάτι μικρών παιδιών, που οργανώνουν οι μητέρες πάνω στο καπάκι. <br/>Οι διαστάσεις της κασέλας είναι αρκετά σταθερές και κυμαίνονται:<br/>• * Μήκος 150-170 εκατοστά<br/>• * Πλάτος 55-60 εκατοστά<br/>• * Ύψος 50-60 εκατοστά<br/>Στο δεξί και αριστερό πλευρό υπάρχουν μεταλλικές λαβές που χρησιμοποιούνται μόνο όταν η κασέλα είναι άδεια. Στην Κρήτη συναντάμε κασέλες εγχώριας παραγωγής και αρκετές εισαγόμενες από άλλες περιοχές, κυρίως νησιωτικές. <br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Η κορνιζωτή κασέλα</strong></em></span> <br/>Οι κασέλες αυτές είναι σχετικά χαμηλού κόστους γιατί χρησιμοποιείται το ξύλο πεύκου για την κατασκευή τους. Ο διάκοσμος γίνεται από πήχες του ίδιου ξύλου, χαραγμένος με λούκια και καρφωμένος στην πρόσοψη του επίπλου, δημιουργώντας γεωμετρικά σχέδια. Τα πόδια είναι φαρδιά και εξέχουν μπροστά, 5 με 10 εκατοστά, με εγκοπές ώστε να θυμίζουν πόδι λέοντος.<br/>Ο συνηθέστερος διάκοσμος παριστάνει σχηματικά κυπαρίσσι, ήλιο και σπανιότερα ρόμβους. Η τοποθέτηση των σχεδίων είναι απόλυτα συμμετρική. Η όψη της κασέλας μπορεί να έχει ενιαίο πεδίο, στο οποίο θα τοποθετηθούν τα διακοσμητικά στοιχεία, ή να διαιρεθεί με κάθετες κορνίζες σε δύο ή τρία πεδία μέσα στα οποία ο επιπλοποιός τοποθετεί συμμετρικά τα σχέδια του διακόσμου που επιλέγει. <br/>Γεωγραφικά οι κασέλες αυτού του τύπου συναντώνται μόνο στην κεντρική Κρήτη.<br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Η χαρακτικη κασελα</strong></em></span> <br/>Οι ευρύτερα διαδεδομένες κασέλες κρητικής παραγωγής είναι κατασκευασμένες από σκληρή ξυλεία καρυδιάς, μουριάς κλπ. <br/>Η μακροβιότητά τους είναι βεβαίως πολύ μεγαλύτερη από την προηγούμενη κατηγορία. Το χάραγμα με κάποιο εργαλείο όπως το σκαρπέλο γίνεται σχετικά επιφανειακά. Τα πόδια σπάνια διασώζονται, γιατί μέσα στην πολύχρονη ύπαρξη της κασέλας φθείρονται και δεν αντικαθιστώνται. <br/>Ο διάκοσμος καλύπτει όλη την πρόσοψη και είναι μιας υποτυπώδους τεχνοτροπίας. Τα διακοσμητικά θέματα απεικονίζουν το κυπαρίσσι, τον εξάσκελο ρόδακα, ρόμβους, τρίγωνα ή κυματισμούς που πλαισιώνουν τα κεντρικά θέματα. Συναντώνται επίσης παραστατικά θέματα όπως λουλούδια, γλάστρες με ανθισμένα φυτά, μεταλλικά δοχεία αραβικής τεχνοτροπίας (τσαγιέρες ή καφετιέρες). Η τεχνοτροπία του διακόσμου και τα περισσότερα θυμίζουν πρότυπα της μέσης βενετοκρατίας: 14ου - 15ου αιώνα.<br/><span style="color: #800080;"><em><strong>οι Ξυλογλυπτες Κασελες</strong></em></span><br/>Συναντώνται σπανίως στην κρητική ύπαιθρο. Το ιστορικό Μουσείο Κρήτης στο Ηράκλειο δημιούργησε μια αξιόλογη συλλογή πολύ παλαιών κασελών το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 60, όταν ακόμα οι παλαιοπώλες δεν είχαν λεηλατήσει το νησί. Οι κασέλες αυτές είναι εισαγμένες από άλλες περιοχές της Ελλάδας, γνωστές για την ξυλογλυπτική τους. Προέρχονται από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά της Σκύρου και της Μυτιλήνης. <br/>Ο διάκοσμος είναι ελαφρά ανάγλυφος και πάντα σε συμμετρική διάταξη. Τα θέματα είναι πολλά με υπεροχή στα φυτικά. Ακολουθούν τα ζωικά με παράσταση δικέφαλου Αετού, Ιβιδος και άλλων πτηνών καθώς και αλόγου, αίγαγρου. Σε μια περίπτωση εικονίζεται κάποιο μεγάλο κτίριο που θυμίζει παρόμοια παράσταση σε προϊστορικές μινωικές τοιχογραφίες ή σε πήλινα ανάγλυφα ή χαρακτά αντικείμενα.<br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Μεταλλικός διάκοσμος</strong></em></span> <br/>Στην συλλογή του Ιστορικού Μουσείου πάντα υπάρχουν δύο ιδιόρρυθμες κασέλες, διακοσμημένες με μεταλλικά ελάσματα και ημισφαιρικές λεπτές κεφαλές καρφιών. Στη θέση της κλειδαριάς το μεταλλικό έλασμα έχει τη μορφή χταποδιού. <br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Εσωτερικός χρωματιστός διάκοσμος</strong></em></span> <br/>Μια από τις δυο κασέλες έχει ζωγραφισμένο στο καπάκι φυτικό διάκοσμο. Η διακόσμηση με ζωγραφισμένα θέματα όπως καράβια, φυτά κ.α. είναι πολύ διαδεδομένη στις ελληνικές κασέλες του 19ου αιώνα.<br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Oι πιατοθηκες</strong></em></span> υπάρχουν σε όλες τις οικίες και πλην εξαιρέσεων, είναι κρεμασμένες στο τοίχο. Αποτελούνται από 4 ράφια για τα πιάτα και στο κάτω μέρος από δυο συρτάρια για τα μαχαιροπήρουνα και άλλα μικρά σκεύη. Η δομή τους είναι παντού η ίδια και δεν φέρουν διάκοσμο. Παλαιότερα είχαν σίγουρα τη μορφή του ολοκληρωμένου επίπλου με μπουφέ στον οποίο στηρίζονταν η πιατοθήκη.</p> Τα καθιστικά έπιπλαtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-17:2662096:Topic:16578652011-11-17T21:07:44.489ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p><span style="color: #800080;"><em>Τα καθιστικά έπιπλα</em></span> υπήρξαν πάντα, για τους λαούς που τα εφεύραν και τα χρησιμοποίησαν, στην ανώτερη βαθμίδα της επιπλοποιείας : ο βασιλικός και ο ιερατικός θρόνος βρίσκονται π.χ. στη κορυφή του σκεύους πολυθρόνα . <br></br>Στην Κρήτη αναγνωρίζουμε από τον μεσαίωνα και εντεύθεν ως βασικά καθιστικά την πολυθρόνα , την καρέκλα και τον καναπέ που επιβλήθηκαν με σχεδιαστικά πρότυπα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του 11ου και 12ου αιώνα και μεταδόθηκαν μέσω…</p>
<p><span style="color: #800080;"><em>Τα καθιστικά έπιπλα</em></span> υπήρξαν πάντα, για τους λαούς που τα εφεύραν και τα χρησιμοποίησαν, στην ανώτερη βαθμίδα της επιπλοποιείας : ο βασιλικός και ο ιερατικός θρόνος βρίσκονται π.χ. στη κορυφή του σκεύους πολυθρόνα . <br/>Στην Κρήτη αναγνωρίζουμε από τον μεσαίωνα και εντεύθεν ως βασικά καθιστικά την πολυθρόνα , την καρέκλα και τον καναπέ που επιβλήθηκαν με σχεδιαστικά πρότυπα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του 11ου και 12ου αιώνα και μεταδόθηκαν μέσω της ισχυρής παράδοσης έως τις αρχές του 20ου αιώνα.<br/>Ο κοινωνικός προσδιορισμός της χρήσης των τριών αυτών επίπλων είναι ιδιαίτερα συγκεκριμένος για λόγους που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε.<br/><span style="color: #800080;"><em>Η πολυθρόνα</em></span> θεωρείται ως πολυτελές έπιπλο που χρησιμοποιεί μόνο ο οικοδεσπότης και παραχωρείται κατ’ εξαίρεση ως κάθισμα σε επιφανή επισκέπτη. Η διάκριση αυτή έχει πιθανότατα προέλευση από την αποκλειστική χρήση του θρόνου από τον Μονάρχη. Όπου συναντάμε πολυθρόνα, είναι το μοναδικό έπιπλο αυτής της κατηγορίας στην οικία. <br/><span style="color: #800080;"><em>Την καρέκλα</em></span> χρησιμοποιούν αποκλειστικά οι άνδρες όταν βρίσκονται παρέα με γυναίκες. Ακόμα και τα αρσενικά μιας οικογένειας έχουν καρέκλα ως κάθισμα, όπως και οι φιλοξενούμενοι άνδρες. Η καρέκλα είναι ένα απλό καθιστικό με πλάτη, αλλά έχει άμεση σχέση με την πολυθρόνα και γι’ αυτό το λόγο τα δύο έπιπλα είναι καθιερωμένα για ανδρική χρήση στις πατριαρχικές κοινωνίες.<br/><span style="color: #800080;"><em>Ο καναπές</em></span> είναι ένα αναπαυτικό καθιστικό έπιπλο, διακοσμημένο με ειδικά υφαντά και τοποθετημένο σε κεντρικό σημείο της κύριας αίθουσας της οικίας. Χρησιμοποιείται ως καθιστικό αποκλειστικά από τις γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά. Η άνεση του, με το παπλωματένιο κάθισμά του, διευκολύνει την πολύωρη γυναικεία εργασία στο σπίτι και έτσι καθιερώθηκε σαν έπιπλο αφιερωμένο στη γυναίκα. Καθώς το μακρύ τραπέζι της μεγάλης αίθουσας της οικίας βρίσκεται ενώπιον του καναπέ, σε περίπτωση οικογενειακής ή φιλικής σύναξης, οι γυναίκες κάθόνται στον καναπέ και από την άλλη πλευρά οι άνδρες στις καρέκλες και την πολυθρόνα.</p> η επιπλοποιεία στην Κρήτηtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-17:2662096:Topic:16577312011-11-17T21:04:29.164ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p>10oς -11ος αιώνας <br></br>Μετά τη μακρόχρονη αραβική κατοχή του 9ου και 10ου αιώνα, η επιπλοποιεία στην Κρήτη, που είχε τις ρίζες της σε αυτή της αρχαιότητας, εκμηδενίζεται λόγω της βαθιάς πτώχευσης της κοινωνίας του νησιού. Αν και βεβαίως δεν έχουμε ενδείξεις, είναι λογικό ότι, όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση οικονομικής εξαθλίωσης, το έπιπλο επανέρχεται στις ποιο πρωτόγονες μορφές του.<br></br>Με την απελευθέρωση της Κρήτης το 961 και την επανένταξή της στο Βυζαντινό πολιτισμό,…</p>
<p>10oς -11ος αιώνας <br/>Μετά τη μακρόχρονη αραβική κατοχή του 9ου και 10ου αιώνα, η επιπλοποιεία στην Κρήτη, που είχε τις ρίζες της σε αυτή της αρχαιότητας, εκμηδενίζεται λόγω της βαθιάς πτώχευσης της κοινωνίας του νησιού. Αν και βεβαίως δεν έχουμε ενδείξεις, είναι λογικό ότι, όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση οικονομικής εξαθλίωσης, το έπιπλο επανέρχεται στις ποιο πρωτόγονες μορφές του.<br/>Με την απελευθέρωση της Κρήτης το 961 και την επανένταξή της στο Βυζαντινό πολιτισμό, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να πληρωθούν τα μεγάλα κενά που είχαν δημιουργηθεί στη διάρκεια της Αραβικής κατοχής. Οι καινούργιες τεχνικές, τα πρότυπα κλπ. αργούν να διαδοθούν σε ένα μεγάλο νησί με πρωτογενή πληθυσμό.<br/>12ος αιώνας <br/>Η πολιτισμική επανάσταση της οικογένειας των Κομνηνών Αυτοκρατόρων, που προαναγγέλλει την Ευρωπαϊκή αναγέννηση, εγκαθιδρύεται και στην Κρήτη με την αποστολή αρχόντων από την Κωνσταντινούπολη, στους οποίους μοιράζεται η γης σε αντίστοιχα φέουδα.<br/>Η άφιξή τους γίνεται, όπως ήταν το έθιμο, με πολλά οικογενειακά μέλη και την «αυλή»των υπασπιστών, ιπποκόμων και τεχνικών, όπως και των γυναικών-υπηρετριών των συζύγων.<br/>Οι οικογένειες των νεοεγκαταστηθέντων ευγενών, που θα αναλάβουν και τη διοίκηση της Κρήτης, αριθμούν σύμφωνα με την παράδοση στις 12, αλλά πρέπει να εκτιμηθούν σε τουλάχιστον τριπλάσιο αριθμό, εξαιτίας της έκτασης του νησιού.<br/>Οι ξυλουργοί-επιπλοποιοί της κάθε αρχοντικής αυλής μεταφέρουν τις τεχνικές και τα πρότυπα της Αυτοκρατορικής Πρωτεύουσας, της Κωνσταντινούπολης και τα μεταδίδουν, όπως ήταν φυσικό, στις επόμενες γενιές των Κρητικών τεχνιτών. Από ελάχιστα τεκμήρια που διαθέτουμε από τοιχογραφίες, εικόνες, ή μικρογραφίες χειρογράφων της περιόδου αυτής, συμπεραίνουμε ότι η βυζαντινή επιπλοποιεία του 12ου-13ου αιώνα ήταν εξαιρετικά εξελιγμένη, με πολύπλοκες νταμπαδοτές κατασκευές και διαδεδομένη τη τεχνική του τορναρίσματος, με πολλές παραλλαγές σε φέροντα, κυρίως κάθετα, στοιχεία.</p> Σιδεριές - Μπαλκόνιαtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-12:2662096:Topic:16351372011-11-12T16:29:13.379ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p>Ένα σημαντικό έργο στον τομέα της μεταλλοτεχνίας είναι <span style="color: #800080;"><em>οι σφυρήλατες σιδεριές και τα κάγκελα των μπαλκονιών.</em></span><br></br>Τόσο στην αρχιτεκτονική της κρητικής υπαίθρου, όσο και στα κτίσματα των πόλεων, συναντάται η σιδεριά ως αρχιτεκτονικό στοιχείο προστασίας των ανοιγμάτων.</p>
<p>Στο σπίτι της υπαίθρου η σιδεριά καλύπτει τα ανοίγματα των παραθύρων του ισογείου και του οντά.</p>
<p>Στις πόλεις όμως, εκτός απ’ τις σιδεριές των παραθύρων υπάρχουν και…</p>
<p>Ένα σημαντικό έργο στον τομέα της μεταλλοτεχνίας είναι <span style="color: #800080;"><em>οι σφυρήλατες σιδεριές και τα κάγκελα των μπαλκονιών.</em></span><br/>Τόσο στην αρχιτεκτονική της κρητικής υπαίθρου, όσο και στα κτίσματα των πόλεων, συναντάται η σιδεριά ως αρχιτεκτονικό στοιχείο προστασίας των ανοιγμάτων.</p>
<p>Στο σπίτι της υπαίθρου η σιδεριά καλύπτει τα ανοίγματα των παραθύρων του ισογείου και του οντά.</p>
<p>Στις πόλεις όμως, εκτός απ’ τις σιδεριές των παραθύρων υπάρχουν και εκείνες που καλύπτουν το πάνω μέρος του ανοίγματος της πόρτας εισόδου.<br/>Το είδος της σιδεριάς που βρίσκεται παντού στην Κρήτη είναι η απλή, αποτελούμενη από κάθετες και οριζόντιες σιδερένιες ράβδους. Οι οριζόντιες ράβδοι εισέρχονται σε ανοίγματα αντίστοιχα της διατομής τους που έχουν ανοιχτεί στις κάθετες κατόπιν πυράκτωσης στο καμίνι με τη βοήθεια κυλινδρικών σιδερένιων εργαλείων (περαστές).<br/>Η σιδεριά σαν αρχιτεκτονικό μέλος ενός κτίσματος συμβαδίζει και δέχεται επιρροές από τις αρχιτεκτονικές τάσεις που επικρατούν. Έτσι εντάσσεται στο κτίσμα για λόγους μορφολογικής και λειτουργικής ανάγκης, παίρνει σχήμα και μορφή και εξελίσσεται τέλος σαν σύνθεση.</p>
<p>Όταν, δηλαδή, κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας, η Αναγεννησιακή τεχνοτροπία κυριαρχεί στην αρχιτεκτονική των πόλεων, τα ανοίγματα των κτισμάτων γίνονται πολύ μεγάλα οπότε προκύπτει η ανάγκη προστασίας τους. Οι ψηλοτάβανοι χώροι πρέπει να αερίζονται και να φωτίζονται και η σιδεριά τους προστατεύει όταν τα παντζούρια είναι ανοικτά. Εκτός αυτού πρόκειται για μια πρόσθετη ασφάλεια.<br/>Χαρακτηριστικό και σημαντικό δείγμα σιδεριάς αποτελούν εκείνες που καλύπτουν το πάνω μέρος του ανοίγματος της πόρτας εισόδου, το επιστέγασμα της κύριας εισόδου. Εκτός του ότι προστατεύουν και λόγω της διαφάνειας φωτίζουν και εξαερίζουν τους ψηλούς και χωρίς άλλα ανοίγματα ισόγειους χώρους, προσφέρουν μια αρχιτεκτονική λύση της διαμόρφωσης του ανοίγματος και της όψης γενικότερα.</p>
<p> Στο άνοιγμα της κυρίας εισόδου το ύψος είναι σχεδόν τριπλάσιο του πλάτους και μια πόρτα τέτοιων διαστάσεων από όποιο υλικό και αν κατασκευαζόταν δεν θα ήταν ούτε εύχρηστη, ούτε καλαίσθητη.</p>
<p>Η σιδεριά σαν στέψη της πόρτας έχει κάθε φορά μια ξεχωριστή σύνθεση, ένα ξεχωριστό τόνο με σημείο αναφοράς το συγκεκριμένο σπίτι.</p> Μεταλλικά Εξαρτήματαtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-12:2662096:Topic:16352932011-11-12T16:22:48.234ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p>Όταν η κατασκευή των κουφωμάτων ολοκληρωθεί, καρφώνεται ο ξύλινος σύρτης και όλα τα απαραίτητα μεταλλικά αντικείμενα για τη λειτουργία τους.<br></br>Τα παραθέτουμε πιο κάτω ανάλογα με τη χρήση και τη χρησιμότητά τους, στο δε επόμενο κεφάλαιο περιγράφονται αναλυτικά.<br></br><span style="color: #800080;"><em>ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ</em></span> <br></br>Για τη στερέωση : <span style="color: #800080;"><em>Τα μάσκουλα</em></span> θεωρούνται απαραίτητα για τη στερέωση της πόρτας.</p>
<p>Είναι θηλυκά…</p>
<p>Όταν η κατασκευή των κουφωμάτων ολοκληρωθεί, καρφώνεται ο ξύλινος σύρτης και όλα τα απαραίτητα μεταλλικά αντικείμενα για τη λειτουργία τους.<br/>Τα παραθέτουμε πιο κάτω ανάλογα με τη χρήση και τη χρησιμότητά τους, στο δε επόμενο κεφάλαιο περιγράφονται αναλυτικά.<br/><span style="color: #800080;"><em>ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ</em></span> <br/>Για τη στερέωση : <span style="color: #800080;"><em>Τα μάσκουλα</em></span> θεωρούνται απαραίτητα για τη στερέωση της πόρτας.</p>
<p>Είναι θηλυκά και αρσενικά, τοποθετούνται δε προτού αποπερατωθεί η κατασκευή του κουφώματος.</p>
<p>Τα μεν αρσενικά στο πλαίσιό της, τα δε θηλυκά στην εσωτερική πλευρά της πόρτας. <br/>Για τη σταθεροποίηση του ενός απ’ τα δύο φύλλα δίφυλλης πόρτας τοποθετείται στην εσωτερική πλευρά της το κοντομηρί. <br/>Για το ανοιγοκλείσιμο: <span style="color: #800080;"><em>Ο ζεμπερές</em></span> εξασφαλίζει το ανοιγοκλείσιμο της πόρτας χωρίς να την κλειδώνει. Τοποθετείται στην εξωτερική πλευρά της ενώ συγχρόνως ο μηχανισμός του συνεχίζεται στην εσωτερική, όπου και λειτουργεί.<br/>Για τη λαβή και την κρούση: <span style="color: #800080;"><em>Τα κερκέλια</em></span> τοποθετούνται στην εξωτερική πλευρά της πόρτας - ένα σε κάθε φύλλο- και λειτουργούν ως χειρολαβή και για την κρούση.<br/>Για την ασφάλιση: <span style="color: #800080;"><em>Οι κλειδαριές</em></span> τοποθετούνται στην εσωτερική πλευρά της πόρτας, συνδέονται δε μέσω της κλειδαρότρυπας με την εξωτερική πλευρά της. Αποτελούνται από μηχανισμό, ο οποίος χρειάζεται το αντίστοιχο κλειδί για να λειτουργήσει.<br/>Γενικά πρέπει να τονίσουμε ότι στην εσωτερική πλευρά του κινητού φύλλου της δίφυλλης πόρτας τοποθετείται η κλειδαριά και ο μηχανισμός του ζεμπερέ.<br/>Στην εσωτερική πλευρά του σταθερού φύλλου τοποθετείται <span style="color: #800080;"><em>το κοντομηρί</em></span>.<br/>Στην εξωτερική πλευρά και των δύο φύλλων τοποθετούνται τα κερκέλια για λαβή και κρούση της πόρτας. Στο δε κινητό φύλλο τοποθετείται το εξωτερικό τμήμα του ζεμπερέ και η κλειδαρότρυπα.<br/>Τα αντικείμενα, που τοποθετούνται στην εξωτερική πλευρά της πόρτας είναι τα πλέον επιμελημένα</p>
<p class="contentText"><b><a name="sect1" title="sect1" id="sect1" style="display: none;"></a><a name="kw1" title="kw1" id="kw1"></a><span style="color: #800080;"><em>ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ</em></span></b></p>
<p class="contentText"><i>Για τη στερέωση :</i> <span style="color: #800080;"><em>Τα μάσκουλα</em></span>, όπως και στις πόρτες χρησιμοποιούνται για τη στερέωση των ξύλινων ανοιγόμενων τμημάτων του παραθύρου. Διακρίνονται επίσης σε θηλυκά και αρσενικά, τοποθετούνται δε προτού περατωθεί η κατασκευή του κουφώματος. Τα μεν αρσενικά στο πλαίσιό του, τα δε θηλυκά στην εξωτερική πλευρά του παραθύρου.</p>
<p class="contentText"><i>Για τη σταθεροποίηση</i> του ενός απ’ τα δύο φύλλα των ανοιγόμενων τμημάτων του παραθύρου , τοποθετείται στην εσωτερική πλευρά του <span style="color: #800080;"><em>το κοντομηρί</em></span></p>
<p class="contentText"><i>Για τη λαβή</i>: <span style="color: #800080;"><em>Οι κρίκοι</em></span> χρησιμοποιούνται για το τράβηγμα του παραθυρόφυλλου και είναι τοποθετημένοι στην εσωτερική πλευρά του ενός φύλλου. Οι κρίκοι είναι συνήθως σκέτοι ή με διακοσμητική ροδέλα οπότε και μοιάζουν με μικρά κερκέλια.</p>
<p class="contentText"><i>Για την ασφάλιση</i>: <span style="color: #800080;"><em>Η σιδεριά</em></span> χρησιμοποιείται για την ασφάλιση των παραθύρων.</p>
<p class="contentText">Επάνω της με ένα «γάντζο» στηρίζονται και ασφαλίζουν τα παραθυρόφυλλα.</p>
<p class="contentText"><span style="color: #800080;"><em>Ο γάντζος</em></span> είναι τοποθετημένος είτε απ’ την εσωτερική πλευρά του παραθυρόφυλλου, είτε απ’ την εξωτερική. Αυτό εξαρτάται απ’ το εάν πρόκειται για παράθυρο ισογείου ή ορόφου.</p>
<p class="contentText">Στο παράθυρο ισογείου η σιδεριά τοποθετείται στην εξωτερική πλευρά του ανοίγματος και άρα ο γάντζος στην εξωτερική πλευρά του παραθυρόφυλλου. Στο παράθυρο ορόφου η σιδεριά τοποθετείται συνήθως στην εσωτερική πλευρά του ανοίγματος και άρα γάντζος στην εσωτερική πλευρά του παραθυρόφυλλου.</p>
<p class="contentText">Τα παραθυρόφυλλα λοιπόν, ανοίγουν είτε προς τα μέσα, είτε προς τα έξω.</p>
<p class="contentText">Όταν ανοίγουν προς τα έξω για να στερεωθούν στον τοίχο και να μην κινούνται με τον άνεμο έχει προβλεφθεί μεταλλικό εξάρτημα, το οποίο εξασφαλίζει την ακινησία του κάθε φύλλου.</p>
<p class="contentText">Τοποθετείται εκατέρωθεν του ανοίγματος στον εξωτερικό</p> Μορφολογικά στοιχεία Από Μέταλλο και Ξύλο στην Αρχιτεκτονική του Κρητικού Σπιτιούtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-12:2662096:Topic:16351182011-11-12T16:19:01.908ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p>Τα μορφολογικά στοιχεία από μέταλλο αποτελούν τα λειτουργικά μέλη στα ξύλινα κουφώματα του κρητικού σπιτιού.<br></br>Παρ’ όλη τη σπάνιωτητα του μετάλλου στους δύσκολους καιρούς των αλλεπάλληλων κατακτήσεων</p>
<p> Α΄ Βυζαντινή Περίοδος: 330- 824<br></br> Αραβοκρατία: 824 - 961<br></br> Β΄ Βυζαντινή Περίοδος: 961- 1204<br></br> Ενετοκρατία: 1204 - 1645<br></br> Τουρκοκρατία: 1645 - 1897</p>
<p>οι ντόπιοι τεχνίτες δούλεψαν το υλικό αυτό μαζί με το ξύλινο κούφωμα με τέχνη, γνώση και…</p>
<p>Τα μορφολογικά στοιχεία από μέταλλο αποτελούν τα λειτουργικά μέλη στα ξύλινα κουφώματα του κρητικού σπιτιού.<br/>Παρ’ όλη τη σπάνιωτητα του μετάλλου στους δύσκολους καιρούς των αλλεπάλληλων κατακτήσεων</p>
<p> Α΄ Βυζαντινή Περίοδος: 330- 824<br/> Αραβοκρατία: 824 - 961<br/> Β΄ Βυζαντινή Περίοδος: 961- 1204<br/> Ενετοκρατία: 1204 - 1645<br/> Τουρκοκρατία: 1645 - 1897</p>
<p>οι ντόπιοι τεχνίτες δούλεψαν το υλικό αυτό μαζί με το ξύλινο κούφωμα με τέχνη, γνώση και μεράκι, δημιουργώντας μικρά ανώνυμα έργα τέχνης και συνέβαλαν στην εξέλιξη της αισθητικής και της αρχιτεκτονικής.<br/>Η μελέτη, η αποτύπωση και η φωτογράφιση των μορφολογικών αυτών στοιχείων της αρχιτεκτονικής στη Κρήτη, σκοπό έχει τη διατήρησή τους στο χρόνο, για την ιστορική μελέτη, την χρησιμοποίησή τους στην αναστήλωση και ως βάση έμπνευσης για τους νεώτερους.<br/><br/><span style="color: #800080;"><em><strong>Μεταλλικό ποδόμακτρο</strong></em></span><br/>Τα παλιά χρόνια, πριν ακόμη οι δρόμοι πλακοστρωθούν, ασφαλτοστρωθούν και τσιμεντοστρωθούν, η λάσπη κατά τους βροχερούς μήνες του χειμώνα, ακόμη και στις πόλεις, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Κατά συνέπεια οι άνθρωποι για να αποφύγουν τη μεταφορά της λάσπης στο εσωτερικό των σπιτιών τοποθετούσαν μπροστά στην είσοδο ένα μεταλλικό ποδόμακτρο, όπου οι εισερχόμενοι καθάριζαν τα παπούτσια τους από τη λάσπη.<br/>Τα ποδόμακτρα ήταν μεταλλικές λάμες που πακτώνονταν κάθετα στο έδαφος. <br/>Άλλα ποδόμακτρα ήταν απλά στην κατασκευή τους και άλλα κατασκευασμένα με διάθεση καλλιτεχνικής εμφάνισης. Ήταν σε χρήση ακόμη και μέχρι τη δεκαετία του 1950. Μέχρι τότε σε κάθε νέα μονοκατοικία το ποδόμακτρο και το ρόπτρο στην είσοδο ήταν απαραίτητα στοιχεία τόσο από λειτουργική όσο και διακοσμητική άποψη.Η λέξη ποδόμακτρο είναι σύνθετη από τις λέξεις πόδι+μάκτρον, όπου μάκτρον είναι οτιδήποτε χρησιμοποιούμε για να σκουπιστούμε. Σήμερα λέγοντας ποδόμακτρο εννοούμε το χαλάκι της εισόδου. Κατ’ αντιστοιχία υπάρχει και το χειρόμακτρο, δηλαδή η πετσέτα που σκουπίζουμε τα χέρια μας.</p> Ο Σίδηρος και η Ιστορική Αναδρομή της Χρησιμοποίησής του στην Κρήτηtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-12:2662096:Topic:16352062011-11-12T16:15:02.765ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p>Η ανακάλυψη του σιδήρου οδηγεί τον άνθρωπο στο να ασχοληθεί με την επεξεργασία και τη χρήση του, κατασκευάζοντας τα πλέον απαραίτητα και αναγκαία εργαλεία που χρειάζεται για την επιβίωσή του.</p>
<p>Έτσι ο άνθρωπος μαθαίνει να χειρίζεται και να αξιοποιεί αυτή την πρώτη ύλη και να δημιουργεί συνεχώς νέες τεχνικές και τρόπους επεξεργασίας.<br></br>Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούν σημαντική τη μεταλλοτεχνία και την αφιερώνουν σε θεούς και ημίθεους.</p>
<p>Ο Ήφαιστος ήταν ο θεός του «πυρός , του…</p>
<p>Η ανακάλυψη του σιδήρου οδηγεί τον άνθρωπο στο να ασχοληθεί με την επεξεργασία και τη χρήση του, κατασκευάζοντας τα πλέον απαραίτητα και αναγκαία εργαλεία που χρειάζεται για την επιβίωσή του.</p>
<p>Έτσι ο άνθρωπος μαθαίνει να χειρίζεται και να αξιοποιεί αυτή την πρώτη ύλη και να δημιουργεί συνεχώς νέες τεχνικές και τρόπους επεξεργασίας.<br/>Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούν σημαντική τη μεταλλοτεχνία και την αφιερώνουν σε θεούς και ημίθεους.</p>
<p>Ο Ήφαιστος ήταν ο θεός του «πυρός , του εργαζόμενου δια την μετεμόρφωσιν των μετάλλων» και οι γιοι του οι Κάβειροι ήταν «πνεύματα του πυρός και των μεταλλουργικών εργασιών». <br/>Κατά τη διάρκεια της Β΄ Βυζαντινής Περιόδου (961-1204) μετά από 200 χρόνια απουσίας μεταφέρονται στην Κρήτη νέα πολιτιστικά στοιχεία και νέες τεχνολογικές μέθοδοι μεταξύ των οποίων και για τη μεταλλοτεχνία (Βυζαντινά μοτίβα).<br/>Με την άφιξη των Ενετών το 13ο αιώνα άρχισαν ξεσηκωμοί των αρχόντων και του λαού εναντίον τους μέχρι το 16ο αιώνα. Το πρώτο πράγμα που ελέγχουν στο νησί είναι οι εισαγωγές σιδήρου, λόγω του ότι ήταν στρατηγική πρώτη ύλη για την κατασκευή δοράτων, βελών, σπαθιών και άλλων πολεμικών αντικειμένων (οι Κρήτες συνεχίζουν και το Μεσαίωνα να είναι ονομαστοί τοξότες).</p>
<p>Έτσι τα μέταλλα είναι κάτω από έλεγχο ώστε να μην οπλίζονται οι Κρήτες, γι’ αυτό και η μειωμένη χρησιμοποίησή του για άλλες ανάγκες, όπως στην οικοδομική, την οικιακή χρήση κλπ.</p>
<p>Το αντίθετο συμβαίνει εκείνη την εποχή στη Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι τα εξαρτήματα για τα τζάκια ήταν όλα σιδερένια, ενώ αντίθετα στην Κρήτη δεν υπήρχαν διόλου.<br/>Κατά το 15ο-17ο αιώνα η ζωή είναι ειρηνική, αναπτύσσεται το εμπόριο και οι πόλεις-λιμάνια εξελίσσονται σε μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα. Με την άνθιση της οικοδομικής δραστηριότητας χρησιμοποιείται ευρύτερα ο σίδηρος. Πάντως ιδιαίτερα σημαντική εξακολουθεί να είναι η χρήση του στα μαχαίρια.</p> Σύντομη Επισκόπηση της Ιστορίας της Νήσου Κρήτης, 10ος - 20ος Αιώναςtag:tsoumpasphotogallery.ning.com,2011-11-12:2662096:Topic:16346032011-11-12T14:46:03.454ZΚαιτη Κουναλακηhttps://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KATE
<p><span style="color: #000000;"><strong> </strong></span></p>
<p>Η Κρήτη, το δεύτερο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τον άνθρωπο περί την 7η χιλιετία π.Χ. Οι μετανάστες προέρχονταν από Ελληνικές φυλές της Μικρά Ασίας. Την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. θα αναπτύξουν ένα λαμπρό πολιτισμό, το Μινωικό, που θα συμβάλλει στην απαρχή του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Το 824 μ.Χ., ύστερα από μια μακρόχρονη και σχετικά ήρεμη ιστορική εξέλιξη, η Κρήτη υποδουλώνεται από Άραβες πειρατές,…</p>
<p><span style="color: #000000;"><strong> </strong></span></p>
<p>Η Κρήτη, το δεύτερο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τον άνθρωπο περί την 7η χιλιετία π.Χ. Οι μετανάστες προέρχονταν από Ελληνικές φυλές της Μικρά Ασίας. Την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. θα αναπτύξουν ένα λαμπρό πολιτισμό, το Μινωικό, που θα συμβάλλει στην απαρχή του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Το 824 μ.Χ., ύστερα από μια μακρόχρονη και σχετικά ήρεμη ιστορική εξέλιξη, η Κρήτη υποδουλώνεται από Άραβες πειρατές, Ισπανικής καταγωγής. Για 137 χρόνια στυγνής κατοχής η Κρήτη θα πάψει να υπάρχει για τον Μεσογειακό κόσμο.<br/>Το 961, ύστερα από 6 αποτυχημένες αποβιβάσεις, ο στρατός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας απελευθερώνει την Κρήτη και την επαναφέρει στην πολιτισμική εξέλιξη του πρώιμου Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα.<br/>Στην περίοδο 963-1205 η Κρήτη θα ανακάμψει πολύ γρήγορα και στο νησί θα εδραιωθεί ο νεοσύστατος και λαμπρός Φεουδαρχικός Πολιτισμός που επιβάλλει σε όλη την Αυτοκρατορία η οικογένεια των Κομνηνών ηγεμόνων.</p>
<p>Το 1205, μετά την πρόσφατη κατάληψη της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, από το στρατό των δυτικών Ευρωπαϊκών Χωρών της 4ης Σταυροφορίας, η Κρήτη θα πουληθεί στην Ενετική γαληνότατη Δημοκρατία. Η Φεουδαρχική Βυζαντινή κοινωνία των Κρητών θα προβεί αμέσως σε συνεχείς ένοπλες συγκρούσεις με τους Ενετούς, ελπίζοντας στην επανένωση με την Αυτοκρατορία, που είχε εν τω μεταξύ αποκατασταθεί το 1270.</p>
<p>Όμως η κατάληψη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453 από τις ορδές των Τούρκων Σελτζούκων και η άμεση και συστηματική καταστροφή από αυτούς όλου του πολιτισμικού αποθέματος της μακροβιότερης αυτοκρατορίας στον κόσμο, καθιέρωσε στην Κρήτη ένα modus vivendi μεταξύ κατοίκων και Ενετών κατακτητών, οι οποίοι θορυβημένοι από την τουρκική επέλαση, προσπάθησαν να χαλαρώσουν τον ζυγό της κατοχής για να συμμαχήσουν με τους Κρητικούς έναντι του κοινού εχθρού, χωρίς όμως άλλο αποτέλεσμα από τη λήξη των εχθροπραξιών.</p>
<p>Το 1645 οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Κρήτη και την εγκαταλείπουν μετά από Διεθνείς συμφωνίες το 1898. Η Τουρκική κατοχή υπήρξε, όπως σε κάθε Χώρα κατάκτησης της ασιατικής αυτής φυλής, ισοπεδωτική σε ό,τι αφορούσε οποιαδήποτε πολιτισμική οργάνωση ή έκφραση, πλην της τοπικής θρησκείας. Η ένοπλη αντίδραση των Κρητών υπήρξε άμεση και διάρκεσε τα 260 χρόνια σκληρής κατοχής.</p>
<p>Μέσα σε μια κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης επικράτησαν η βαθιά φτώχεια και η ανασφάλεια σε όλο τον πληθυσμό του νησιού, όπως τον περιγράφουν με λεπτομέρεια οι ξένοι περιηγητές της περιόδου αυτής. <br/>Παρ’ ότι οι Ενετοί και οι Τούρκοι κατακτητές απαγόρευσαν την προσέγγιση της Κρήτης στα Ελληνικά πλοία στη διάρκεια των 700 χρόνων κατοχής, από φόβο ευρύτερων συρράξεων στον Ελλαδικό χώρο, ο κρητικός πληθυσμός της υπαίθρου όχι μόνο διατήρησε την παράδοση των λαμπρών μεσαιωνικών χρόνων των Κομνηνών Αυτοκρατόρων αλλά και πολύ παλαιότερων ιστορικών περιόδων της αρχαιότητας, του Μινωικού πολιτισμού, ακόμα και την μνήμη νεολιθικών γνωρισμάτων και πρακτικών. Όποιος ενδιαφέρεται και λειτουργήσει προσεκτικά, θα ανακαλύψει σε κάθε βήμα του στην Κρήτη ακόμα ζωντανές όλες αυτές τις βαθύπλουτες χρονικά στράτες της ιστορίας του νησιού.</p>