dom Ι

Το ένα...
H ενοχη που σ΄εμαθαν να νιώθεις
δεν είναι παντα αμαρτια
Η ανυπακοή που αισθάνεσαι να υψωσεις
δεν οδηγει παντα στην τιμωρια
Η αναγκη τους ενωνει να σου περασουν μηνυμα
οταν δεν υπακους , πως πεφτεις σ΄ατιμια
...
Μα η μονη αμαρτια σου
που πανω της κρεμιούνται ολες οι άλλες
είναι σαν η αγαπη δεν διαβει την αβυσσο
που μας χωριζει
σαν δεν αρκει , για να υπερασπισεις
μια πνοη
...
Η αρμονια που μας δενει με την φυση
κεινη που κατεχουν όλα τα πλασματα
δεν ειν άλλη απ' την αγαπη που κυλα
στην κολαση
γιατρευοντας τους δαιμονες
αν αρνηθείς τον εγωκεντρισμο σου
η παλι στον παραδεισο
γιατρευοντας την πτωση
αντιμιλώντας στον δημιουργο σου
υποστηριζοντας τ άλλο σου μισο
το ενα
...
Σαν κατακτα την αιωνιοτητα
ζωντας στον αχρονο χρονο
του τωρα η ζωη
του εδω του θεριστη
ιδιοι οι κανονες
μα δεν υποτασσεται στον Χρονο
δεν φυλακιζεται
συμφιλιωμενο συνεχιζει να χορευει
πανω στα κομματια του ειδωλου του...