ΠΑΡΆΘΥΡΟ… ΑΝΑΜΝΉΣΕΩΝ…

____________________
Σήμερα είναι μια… "ανύπαρκτη" εικόνα… Λίγα μέτρα απ' το πατρικό μου σπίτι, οι "Τσικιρδακλήδες", μια οικογένεια
μικροπωλητών, απ' αυτό το χαμηλό παράθυρο αγνάντευαν τον έξω κόσμο. Η Αναστασία, ο Λάμπος, ο Ανέστης ήταν
τα παιδιά της οικογένειας και συμπαίχτες μου στις παιδικές τρέλες... Τώρα δεν γνωρίζω τίποτα γι αυτούς, ούτε αυτοί
για μένα! Με νοσταλγία τους θυμάμαι και ελπίζω οι αναμνήσεις μας, να βρίσκουν κοινά σημεία…
Περνώντας, μεγάλος πια, απ' το παράθυρο αυτό (πριν ισοπεδωθεί), με συγκίνησε το κοκοράκι, η ακέφαλη(;)
καμήλα και η κουρτίνα, που περίμεναν καρτερικά την ώρα που θα διάβαιναν στο όνειρο για πάντα…
Νοιώθω σαν να τα διέσωσα, αφού έφτασε η στιγμή που μάθατε την ιστορία... και τα είδατε…
Διδυμότειχο, 20 Ιανουαρίου 1984 (αναλογική, Canon A-1).
____________________