Ελληνική Λέσχη Φωτογραφίας
`
Στον… αντίποδα (κυριολεκτικά) της νεοϋορκέζικης εικόνας σου, καλή μου φίλη ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΚΗ, σου αφιερώνω για τη διπλή επάνοδό σου (στο Φ.Τ. και στην πατρίδα) αυτά τα ταπεινά αρβυλάκια! Είναι αγαπημένη εικόνα από το χωριό μου, τη Μάρπησσα της Πάρου. Ενθύμιο από τον παλιό τσαγκάρη μας. Με τέτοια –ή και ξυπόλυτοι– έφτασαν πριν έναν αιώνα στην Αμέρικα οι χιλιάδες συμπατριώτες μας αναζητώντας το “American dream”… Θυμηθείτε τους συγχωριανούς του Μυριβήλη: «Εχ βρε, αυτή η Αμέρικα! Να τόπος, να πας να βγάλεις το μάτι σου, να κόψεις το χέρι σου και να πεις “χαλάλι”!» (Η Παναγιά η Γοργόνα).
Και από μένα αυτό:
ΒΟΛΕΣ
Άβολα πετροβολά η ανάγκη,
μα βολικά τής δίνεσαι…
Γ.Β.Κ.
__________________________
ΚΑΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ, ΔΗΜΗΤΡΑ, ΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ (ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ) ΓΕΝΙΑΣ:
Από «ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ», από την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ζωή της Αμερικής. Μία τηλεοπτική σειρά, που κοινώς «χάλαγε την πιάτσα» και γι’ αυτό την αγόρασε κάποτε ένα megalo κανάλι μας, για να τη θάψει… (Αν θυμάστε σε τι ώρα μετάδοσης; Βάλτε και την πιο τολμηρή φαντασία σας! Αν δεν το βρείτε, θα δώσω αργότερα εγώ την απάντηση)
http://www.youtube.com/watch?list=PLvTqs73RD6zqL1bhM5x3sSNH6eSvEBHUg&v=Wipo1R-MM5k&feature=player_embedded
.
Ετικέτες;
Άλµπουµ: Ανθρωπογεωγραφία
Αγαπημένο 4 ατόμων
Σχόλιο
Απέφευγα να απαντήσω, Δήμητρά μου, επί μισή μέρα, όχι γιατί έχεις σχεδόν απόλυτο δίκιο για την αναξιοκρατία (και κραυγαλέα περίπτωση είσαι εσύ, εδώ και στην Αμερική!), αλλά γιατί με μελαγχολεί η επιμονή σου να μας φύγεις...
Κάνω πως δεν το διάβασα... Λοιπόν τι λέγαμε;
Ναι Γιάννη μόλις γύρισα και είμαι στα πρόθυρα να φύγω πάλι.Δεν αισθάνομαι οικείο το περιβάλλον πλέον στην Ελλάδα.Πολλά πράγματα με ενοχλούν, από την κουλτούρα των περισσότερων Ελλήνων μέχρι την αναξιοκρατία που κυριαρχεί. Τι μπορούμε να κάνουμε και δε το κάνουμε,στα λόγια όλοι μας καλοί είμαστε...
Όμως εμένα προσωπικά δεν με παίρνει χρονικά να περιμένω να γίνει αυτό,το τι θα κάνουμε δηλαδή για να αλλάξει κάτι,όσο είμαι ακόμα παραγωγική θα το πολεμήσω όσο μπορώ, όπου μπορώ!
Έτσι κλείνει για μένα το κεφάλαιο Ελλάδα και πολύ σύντομα μάλλον και ξανανοίγει το κεφάλαιο μίας άλλης χώρας. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολη η αλλαγή, καθώς όσο μεγαλώνει κανείς και αυξάνουν οι υποχρεώσεις του τόσο «βαραίνει», αλλά θα την κάνουμε. Η προοπτική και μόνο ενός περιβάλλοντος με περισσότερες ευκαιρίες και αξιοκρατία το αξίζει. Μετά από εκεί ποιος ξέρει, ο κόσμος είναι μεγάλος!Το λέω και το ξαναλέω!
Αχ βρε Σωτήρη, πικρό χιούμορ ή πικρή πρόβλεψη; Πάντως, αν υπολογίσεις πόσες κοπέλες (φοιτήτριες κυρίως) μαθαίνουν πυρετωδώς και με κέφι πλέξιμο, το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα! Ευχαριστώ, φίλε!
Τώρα εγώ φταίω που, βλέποντας τη φωτογραφία σου, αναγνωρίζω σ' αυτήν το σύμβολο και την πεμπτουσία της νέας Ελλάδας; Γιάννη μου, φωτογράφησες τα ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ μας παπούτσια!
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ... ΔΩΡΙΣΕ ΣΤΟ "ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ" ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑΔΟΣΗ, ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΩ ΕΓΩ:
Ε ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑΙ! ΣΤΙΣ 4 ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
(προφανώς για κανέναν νυχτοφύλακα ή φαντάρο στη σκοπιά...)
- Φίλοι αγαπητοί, Μιχάλη (μ' άρεσε το άρθρο!), Βασίλη και Χρήστο, σας ευχαριστώ πολύ για την ουσιαστική παρέμβασή σας!
- Δήμητρά μου, χαίρω που ένιωσες πράγματα με την αφιέρωση!!! Μας έλειψες τόσο πολύ, που αυτό ήταν το ελάχιστο δυνατό για την υποδοχή σου! Δεν έχω αντίρρηση στις απόψεις σου περί Αμερικής (άλλωστε εσύ μόλις γύρισες), αλλά δεν πάει άλλο με τη νοοτροπία μας περί "σωτηρίας" μας από κάποιους ξενόφερτους μεσσίες! Εδώ τι κάνουμε για τον τόπο μας είναι το ζήτημα, καλή μου.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Γιάννη για την όμορφη αφιέρωσή σου,πάντα καλοπροαίρετος και μεγαλόψυχος!Με τιμάς ιδιαίτερα!Φυσικά και νοσταλγώ μία απο τις πιο καλοπροαίρετες σειρές της Αμερικάνικης τηλεόρασης,που είχε διδακτικό τρόπο να προαγάγει αξίες και ιδανικά και που δυστυχώς πλέον εκλείπουν από τη ζωή μας.Όπως και να'χει,η σειρά υπήρξε απο τις πιο αγαπημένες μου.Πρόσφατα μάλιστα άκουσα πως ίσως γίνει και ταινία.
Τεράστιο το μνμ που μεταφέρεις με τα αρβυλάκια σου!Ίσως έχουν έρθει πάλι εκείνες οι μακρινές εποχές που χιλιάδες συμπατριώτες αναζητούσαν ''το αμερικάνικο όνειρο''...που προσωπικά πιστεύω πως '' ναι υπάρχει ''!Η προοπτική και μόνο ενός περιβάλλοντος με περισσότερες ευκαιρίες και αξιοκρατία νομίζω αξίζει κανείς να το κυνηγήσει.
Ίσως η Ελλάδα αλλάξει κάποτε (τώρα που υπάρχει ο ζυγός των ευρωπαίων), αλλά δεν ελπίζω ότι θα γίνει σύντομα αυτό. Ίσως οι επόμενες γενιές να βρουν μια Ελλάδα πιο φιλόξενη και αξιοκρατική από εμένα, με καλύτερη νοοτροπία και κουλτούρα και περισσότερες ευκαιρίες.Anyway,αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη!
Πολύ όμορφος και ο στίχος και εννοείτε Αγαπημένη!
Τα Timberland εκείνης της εποχής! Τότε από ανάγκη τώρα για την φιγούρα!
Πολύ καλή η όλη παρουσία και μ' αυτή την εξαιρετική αφιέρωση σκόρπισες αναμνήσεις και συγκίνηση.
Ωραιότατη λήψη και μια αφύπνιση του χθές που δυστυχώς ξεχάσαμε Γιάννη !!!
Δεν είναι μόνο τα παραδοσιακά υποδήματα που μας παρουσιάζεις αλλά και τα εργαλεία από ένα επάγγελμα που χάνεται .. αυτό του τσαγκάρη. Σου επισυνάπτω ένα άρθρο που είναι ωραίο να το διαβάσειςhttp://ct-srv2.aegean.gr/epaggelmata/present_prof.php?uniqueID=a003...
Η σύνθεση στα αγαπημένα μου!
ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΣΕ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τηλ. 2321085880
PhotoSTAR.gr
Δεν υπάρχουν γενέθλια σήμερα
© 2024 Created by G.D.Christoloukas. Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι" για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του "Φωτογραφικό Ταξίδι"