Antonis Mobaitzis

Αγαπητέ Αντώνη,
Καλώς όρισες στη φωτογραφική μας συντροφιά.

Για την αρμονική μας συνύπαρξη στο φιλόξενο τούτο χώρο, καλό είναι να διαβάσεις τις προϋποθέσεις στο πάνω δεξί μέρος της Αρχικής Σελίδας.
Κάθε μέλος μπορεί να αναρτά μία μόνο φωτογραφία την ημέρα μεγέθους περίπου 400Κ. Ετσι προλαβαίνουμε να βλέπουμε και να σχολιάζουμε τις φωτογραφίες που επιθυμούμε κάνοντας ταυτόχρονα οικονομία πολύτιμου χώρου.
Γιά οποιαδήποτε πρόβλημα ή απορία σου,μήν διστάσεις να ρωτήσεις τούς διαχειριστές.

Καλό φωτογραφικό ταξίδι και καλή αρχή!

Καλώς ήρθες στη φωτογραφική μας παρέα, Αντώνη. Καλό Φωτογραφικό Ταξίδι!

Αντώνη καλώς ήρθες στην παρέα μας.

καλως ηρθες Αντωνη!!

ο κανονισμος του σάιτ λεει ότι πρεπει να βαζουμε 1 φωτογραφια την ημερα Αντωνη, δες το λιγακι....

μαλλον πρεπει να ρωτησεις τους διαχειριστες, παντως ειναι ολες πολυ ομορφες!!!

ευχαριστώ , νάσαι καλά !!!!

σε ευχαριστώ πολύ φίλε Αντώνη, για τα καλά σου λόγια!
καλά να είσαι!

Αντώνη, σ' ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το χρόνο σου, να δεις και μάλιστα να σχολιάσεις τόσες φωτογραφίες μου. μακάρι να βρεθούμε από κοντά και να τα πούμε.

Αντώνη σε ευχαριστώ πολύ για όλα τα σχόλια στις φωτογραφίες. Να σαι καλά χαίρομαι που σου άρεσαν.

Δυστυχώς φίλε μου δεν ξέρω. Έχω δέκα χρόνια να πάω στο νησί. Αλλά με τις τόσες αλλαγές που γίνονται κάθε χρόνο, μάλλον απίθανο. Ήταν και τυχάρπαστος ο τύπος, παλιός ναυτικός ....το τι μας έλεγε! Μαγείρευε όμως πολύ καλό κοτόπουλο με φυστικοβούτυρο και καυτερή παέγια. Συνοδευόμενη με μπύρες Corona ήταν υπέροχη. Όσο για τη θέα, ξέρεις........αφού είδες!

Αντώνη, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τα ευνοϊκά σου σχόλια! Τα εκτιμώ όχι από αυταρέσκεια αλλά σαν φιλική ανταπόδοση στην δική σου εκτίμηση....

Περιττό να σου πω ότι κι εγώ δεν πηγαίνω στη Σαντορίνη επειδή δεν είναι πια αυτό που ήξερα το 1990. Τότε αντεχόταν ακόμη, ήταν ωραία. Μέναμε στα Φηρά. Είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε και εκτός καλοκαιριού δουλεύοντας στο Εμπορείο σαν δάσκαλοι, τα πράγματα ήταν υπέροχα. Περπατούσαμε μόνοι μας (νιόπαντροι με τη γυναίκα μου) στην καλντέρα...στα Φηρά, στην Οία, ησυχία παντού. Δεν στριμωχτήκαμε ποτέ για να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα! Πήγαμε μετά, το 97, στην Οία και κλαίγαμε κυριολεκτικά από τη φρίκη που νιώθαμε.
Γι' αυτό χαίρομαι εδώ στην Καστοριά...Υπάρχει ακόμα παρθένο έδαφος! Εγκαταλείψαμε την Αθήνα και δεν το μετανιώσαμε ούτε στιγμή! Και εγώ προσπαθώ να σας μεταδώσω κάτι από αυτή την άγρια ομορφιά. Μακάρι να το καταφέρνω.......

DVD εστάλη σήμερα!